Η αισιοδοξία δεν είναι κακό πράγμα – το αντίθετο. Ακόμη κι αν τα πραγματικά περιστατικά και τα δεδομένα είναι εις βάρος αυτών που επιθυμείς, το να είσαι αισιόδοξος βοηθάει. Κυρίως να μην πέσεις στην κατάθλιψη πρόωρα, αναλογιζόμενος το «μετά». Στην περίπτωση του προέδρου Κυριάκου, οι πρόσφατες αναφορές του περί του χρόνου των προσεχών εκλογών, τον Απρίλιο του 2027 ή και αργότερα, είναι, θεωρώ, μία εκδήλωση ακραίας αισιοδοξίας. Δεν παραγνωρίζω το περιβάλλον στο οποίο εκφράστηκε – καθισμένος αρχοντικά στην άκρη ενός καναπέ στο εντευκτήριο της Βουλής, την περασμένη Παρασκευή, και περιστοιχιζόμενος από αγωνιούντες για το αύριο βουλευτές, είπε πολύ απλά, αυτό που ήθελαν να ακούσουν. Αυτό που θα τους έφτιαχνε την ημέρα. Το καταλαβαίνες αυτό, από τα χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν στα πρόσωπά τους, ακούγοντάς τον. Αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική! Είναι ανελέητα σκληρή. Και απαράγραπτη.
…και το άπιαστο όνειρο
Εκλογές ΔΕΝ πρόκειται να γίνουν τον Απρίλιο του 2027, πολύ απλά γιατί τα χρονικά περιθώρια είναι απελπιστικά στενά. Οπως όλα δείχνουν, και ΟΛΟΙ, μηδενός εξαιρουμένου (ακόμη και του ίδιου του «αισιόδοξου» Κυριάκου), αντιλαμβάνονται, η αυτοδυναμία είναι πλέον άπιαστο όνειρο. Ονειρο απατηλό. Απλησίαστη. Κι αυτός επειδή γνωρίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση συμμαχικής κυβέρνησης, με τον ίδιο επικεφαλής, θα προκηρύξει καινούργιες εκλογές. Και επειδή, πάνω-κάτω, το πλαίσιο θα είναι το ίδιο και μετά τις δεύτερες κάλπες, θα προκηρύξει και τρίτες εκλογές – μέχρι να πιάσει την αυτοδυναμία.
Υπάρχει πρόβλημα με τις συνεχείς εκλογές; Θα ρωτήσει ο καλόπιστος αναγνώστης, που θα θυμάται ότι ο πατέρας του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έγινε πρωθυπουργός έπειτα από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις…
Η ανησυχία του Προέδρου
Ο επίσης καλόπιστος δημοσιογράφος-αναλυτής θα απαντούσε πως όχι, κανένα (ουσιαστικό) πρόβλημα, πλην της αναπόφευκτης αστάθειας. Με ό,τι αυτή συνεπάγεται για τη χώρα – οικονομία, κοινωνία, εξωτερική πολιτική.
Αν ξεκινούσε από την άνοιξη του 2026, ίσως ήταν καλύτερα. Αλλά εκλογές έναν χρόνο μετά, τον Απρίλιο του 2027, ενώ η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις 30 Ιουνίου του 2027, δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Οχι μόνο γιατί η δεύτερη εκλογική αναμέτρηση θα πραγματοποιηθεί, λογικά, στα μέσα Ιουνίου, αλλά είναι ορατός ο κίνδυνος, την ώρα που η χώρα θα αναλαμβάνει την προεδρία, τα κόμματα, και η ΝουΔου του Κυριάκου να ψάχνονται για συμμαχίες, οι οποίες δεν θα προκύπτουν, και ως εκ τούτου, θα οδηγηθούμε μοιραία και σε τρίτες εκλογές. Οπότε, για να το λήξουμε εδώ, καταλαβαίνω απολύτως να είναι κανείς αισιόδοξος – και εν προκειμένω ο Κυριάκος –, αλλά είναι καλύτερα να πατάει στα πόδια του, πριν διατυπώσει προβλέψεις οι οποίες θα αποδειχθούν εκ των πραγμάτων άκυρες. Και προς επίρρωση όλων των προηγουμένων, μεταφέρω όσα είπε στο (χθεσινό) «ΒΗΜΑ» ο Προέδρος της Δημοκρατίας Κ. Τασούλας, ανησυχώντας βαθύτατα με το πώς έχει διαμορφωθεί το πολιτικό κλίμα. Τι τον ανησυχεί ιδιαίτερα; «Η έλλειψη συναινέσεων που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα, στοιχείο το οποίο συνδέεται με το ενδεχόμενο αλλεπάλληλων αναμετρήσεων, μετά τις προσεχείς εθνικές εκλογές».
Προφανώς ο κ. Τασούλας είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα, ως πιο ρεαλιστής…
Ο μύθος μιας διάρρηξης…
Το περιστατικό, ενδεικτικό της τρέλας, της καχυποψίας και της πολιτικής εκμετάλλευσης του παραμικρού, συνέβη τον Αύγουστο του 2020. Αγνωστοι διέρρηξαν τα διαμερίσματα μιας πολυκατοικίας στου Φιλοπάππου, μεταξύ των οποίων και το διαμέρισμα της τότε εισαγγελέως κατά της διαφθοράς Ελ. Τουλουπάκη. Η ΝΔ είναι έναν χρόνο κυβέρνηση, υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, και το πολιτικό προσκήνιο «βράζει» ακόμη με την υπόθεση της σκευωρίας για το σκάνδαλο της Novartis. Κόλαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την προεδράρα Τσίπρα, αρπάζει το θέμα, και το κάνει σημαία: διάρρηξη στο σπίτι της Τουλουπάκη; Για τη Novartis το έκαναν. Εψαχναν κρίσιμα έγγραφα, είναι σαφές, αφού πήραν τον υπολογιστή με τον σκληρό δίσκο (λες και ο/οι διαρρήκτες/ης, θα καθόταν να βγάλει τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή…) και αφαίρεσαν και σοβαρά έγγραφα, άρα «η ζωή της Τουλουπάκη είναι στα χέρια του Μητσοτάκη» όπως εμφατικά δήλωνε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του κόμματος Ολγα Γεροβασίλη.
Περιττό να σημειώσω τον χαμό που έγινε στα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ μέσα, για τη διάρρηξη. Και τα σενάρια που αναπτύχθηκαν για το ποιοι ήταν αυτοί που έστειλαν τους διαρρήκτες να πάρουν τα έγγραφα από το σπίτι της Τουλουπάκη. Με έμφαση στις υπόνοιες, δίκην ερωτημάτων, ότι δεν μπορεί, κάποιος εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο έστειλε να διαρρήξουν το σπίτι. Αυτός ο «κάποιος» όμως, τζάμπα κόπο έκανε διότι όπως σημείωναν με νόημα «η εισαγγελέας κατά της διαφθοράς έχει και αλλού φυλαγμένα απόρρητα έγγραφα που ήταν στον υπολογιστή της!».
…και η αλήθεια
Τράβηξε καμιά βδομάδα όλο αυτό το πανηγύρι, πάρα τη ρητή δέσμευση Χρυσοχοΐδη, προς όσους έβγαλαν – τα εύκολα – συμπεράσματα, ότι η Αστυνομία θα εξιχνιάσει την υπόθεση.
Και την εξιχνίασε, έστω έπειτα από 5 χρόνια. Συνέλαβε την περασμένη εβδομάδα έναν Γεωργιανό του κοινού ποινικού δικαίου, ο οποίος είχε ρημάξει ένα σωρό σπίτια στην Αθήνα. Και μεταξύ τους, και το σπίτι της κυρίας Τουλουπάκη. Οσο κι αν έψαξα δεν βρήκα πουθενά στα συριζομέσα, έστω και μια ανασκευή των αθλιοτήτων που διακίνησαν προ 5ετίας. Ούτε και η Γεροβασίλη έκανε κάποια δήλωση. Το κόμμα Κουμουνδούρου, ούτε καν.
«Αυτοί είστε», που έλεγε κι ο Μήτσος ο Κουτσούμπας!
Αρχισαν οι διαψεύσεις
Εντάξει με την Κουμουνδούρου, πρέπει να είμαι επιεικής. Βρίσκονται μια στροφή πριν από τη διάλυση, χτύπησε ήδη το καμπανάκι του τελευταίου γύρου. Με τη διάψευση όσων αθλιοτήτων διακινούσαν προ 5ετίας θα ασχοληθούν; Ενώ ξεκίνησε η τρικυμία με το «παραμύθι με… όνομα» του εξ εφέδρων προέδρου Τσίπρα; Οχι. Εχουν σοβαρότερα πράγματα να αντιμετωπίσουν.
Παράδειγμα: μετά την αποκάλυψη περί των όσων αναφέρει στο «παραμύθι» ο εξ εφέδρων πρόεδρος Τσίπρας για την επίσκεψη στη Μόσχα, και τη δήθεν συνάντηση που είχαν με τον τότε πρωθυπουργό Ντμίτρι Μεντβέντεφ, οι Λαφαζάνης, Ησυχος και Νάντια Βαλαβάνη που συμμετείχαν στην αντιπροσωπεία Τσίπρα (τους ξεφτιλίζει κανονικά), είχαμε δύο έντονες αντιδράσεις:
- του Παναγιώτη Λαφαζάνη που δήλωσε ότι (ο Τσίπρας)
«Βεβαίως λέει ψέματα (…) αυτά είναι χονδροειδή ψέματα. Εγώ δεν έχω κάνει καμία συνάντηση με τον Μεντβέντεφ, πόσω μάλλον με τον Κώστα Ησυχο και τη Νάντια Βαλαβάνη (…) για πιο κρίσιμα και σοβαρά θέματα είπε πολλά ψέματα, για αυτό θα έλεγε αλήθεια;». Και πως «από τον Αλέξη Τσίπρα τα περιμένω όλα πλέον. Βρίσκεται σε δεινή θέση. Θέλει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για την πρωθυπουργία του, να δικαιολογήσει τις κωλοτούμπες που έχει κάνει (…) έβλαψε σοβαρά τη χώρα και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιβάρυνση όλων μας»
- του Κώστα Ησυχου, τότε αναπληρωτή υπουργού Αμυνας, ο οποίος διέψευσε κατηγορηματικά ότι μετείχε σε μια τέτοια αντιπροσωπεία, και πως συναντήθηκε κι αυτός με τον Μεντβέντεφ. «Εγώ», είπε, «εκείνη την περίοδο ήμουν στη Βραζιλία με τον (ναύαρχο) Αποστολάκη».
Και πού να κυκλοφορήσει το βιβλίο, κανονικά. Δεν θα προλαβαίνει να μαζεύει διαψεύσεις ο… παραμυθατζής πρόεδρος (και βρισίδια…).
Απόλαυση!
Ζει στις καρδιές μας
Κι όμως πέρασε μισός αιώνας και δύο χρόνια, από εκείνη την (πραγματική) Εξέγερση, ενάντια στον φασισμό και την καταπίεση. Το μόνο θετικό είναι ότι η ιστορική μνήμη παραμένει ζωντανή και περνάει από γενιά σε γενιά. «Το Πολυτεχνείο Ζει», στις καρδιές μας, και θα μείνει για πάντα εκεί, προστατευμένο καλά, σαν πολύτιμο πετράδι, από την κάθε είδους εκμετάλλευση. Τα υπόλοιπα, ό,τι δηλαδή συμβεί απόψε στην πορεία ή ό,τι συνέβη πέρυσι, προ πέντε, δέκα ή είκοσι ετών, είναι απλά η υπενθύμιση ότι η αέναη προσπάθεια πολλών και διαφόρων να καταστρέψουν αυτό το ακριβό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, θα πέφτει πάντα στο κενό.
