Σαράντα στελέχη του γερμανικού AfD έλαβαν πρόσκληση από Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου να επισκεφτούν την Ουάσιγκτον τον Δεκέμβριο. Την είδηση έδωσε μια από τους οικοδεσπότες αλλά οι προσκεκλημένοι ούτε την επιβεβαιώνουν, ούτε τη διαψεύδουν επισήμως. Ανεπίσημα, βέβαια, λένε πως δεν θα διασχίσουν τόσοι πολλοί τον Ατλαντικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι το κάλεσμα δεν τους έχει ενθουσιάσει – άλλωστε, αναζητούν διακαώς τη στήριξη των αμερικανών τραμπικών για να αντιμετωπίσουν τις πολιτικές διώξεις που διατείνονται ότι υφίστανται από τους κυβερνώντες συμπατριώτες τους. Οι θιασώτες του MAGA, μάλιστα, σημειώνουν πως ετοιμάζουν κάτι σαν Νταβός για την εθνική κυριαρχία των κρατών – όπως δήλωσε στο Politico η παραπάνω Ρεπουμπλικανή, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Το ταξίδι δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Το θινκ-τανκ Heritage Foundation, στο οποίο ανήκει η πατρότητα του Project 2025, του μάνιουαλ της δεύτερης θητείας Τραμπ, κάνει καιρό τώρα επαφές με ευρωπαίους ακροδεξιούς προκειμένου να εξάγει στη Γηραιά Ηπειρο μεθόδους αντίδρασης στις προοδευτικές πολιτικές. Προσπαθεί, δηλαδή, να πετύχει εκεί που απέτυχε ο Στιβ Μπάνον μεταξύ 2016-2020: στην ένωση των ευρωπαϊκών λαϊκίστικων εθνικιστικών κομμάτων, που θα έδινε στον ιδεολογικό τους χώρο ισχύ ανάλογη με των ομοϊδεατών τους στις ΗΠΑ και στις ΗΠΑ έξτρα πολιτική επιρροή στην ΕΕ.
Πρόσωπα
Οι ακροδεξιοί της Ευρώπης δεν έχουν κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ τους. Ωστόσο, η «επιτυχία» του MAGA τους φέρνει πιο κοντά. Συναντιούνται συχνότερα πλέον, π.χ. Προς το παρόν, οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται περισσότερο για την πολιτική σκηνή μεγαλύτερων χωρών, σαν τη Γερμανία, τη Γαλλία ή την Ιταλία. Δεν φαίνεται να ασχολούνται με την Ελλάδα, παρότι οι εγχώριοι θαυμαστές τους είναι σχεδόν γκρούπις κι αυξάνονται (μετά τον Βελόπουλο και τη Λατινοπούλου, διακήρυξε τη «συναντίληψη» που έχει με τον Τραμπ «στην πολιτική των ιδεών» κι ο Σαμαράς, ενώ ο αριθμός των υπουργών που δεν θα έβρισκαν τουλάχιστον παράδοξη μια ομιλία αυτού του πλανητάρχη σε έναν χώρο-σύμβολο της αθηναϊκής δημοκρατίας σαν την Ακρόπολη δεν είναι μικρός). Στην περίπτωση που έδειχναν ενδιαφέρον για την ελληνική Δεξιά της Δεξιάς, πάντως, ίσως αντιλαμβάνονταν πόσο μεγάλο εμπόδιο είναι για το σχέδιό τους οι πολιτικοί ναρκισσισμοί. Τα υπάρχοντα ή υπό ίδρυση ΙΧ κόμματά της μπορεί να ομνύουν στον αντιγουοκισμό, την εθνική καθαρότητα, την ελευθερία μόνο του δικού τους λόγου, αλλά τα πρόσωπά τους ανταγωνίζονται σκληρότερα τους φορείς κοινών «αξιών» παρά τους απέναντι. Αυτό εξηγεί εν μέρει γιατί η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά, αν κι έχει πια τους σταρ της, δεν έχει βρει (ευτυχώς) τον Τραμπ της.
