Ποιο είναι το ταβάνι ενός κόμματος Τσίπρα; Σύμφωνα με θαυμαστές του πρώην πρωθυπουργού, ο ουρανός είναι το όριο – όσοι συνομιλούν με το περιβάλλον του ακούνε πως ένα κομματικό εγχείρημα υπό την καθοδήγησή του θα είχε τα φόντα να πιάσει 20%. Για πολιτικούς αναλυτές, πάλι, κυμαίνεται μεταξύ 10% και 12%. Οι δημοσκόποι ακόμη δεν παίρνουν θέση. Το μετράνε αλλά επειδή δεν έχει γίνει επίσημη ανακοίνωση θεωρούν πως τα νούμερα που καταγράφουν είναι «κατά προσέγγιση». Στην τελευταία μέτρηση της GPO (που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα, αφού είχε εκφράσει την επιθυμία να ταξιδέψει «σε πιο όμορφες θάλασσες»), 9,1% δήλωσε ότι θα ήταν «πολύ πιθανό» να το ψηφίσει, 11,1% «αρκετά πιθανό», 12,1% «λίγο πιθανό» και 66,3% «καθόλου πιθανό». Η δυνητική εκλογική του βάση φτάνει το 20,2%, δηλαδή, ενώ οι απέναντί του το 78,4%. Στο γκάλοπ της Opinion Poll (το οποίο επίσης ρώτησε δημοσκοπικό δείγμα που γνώριζε την αποχώρησή του από την Κουμουνδούρου), «σίγουρα» θα το επέλεγε πίσω από τα παραβάν το 8,6% – 2,1% περισσότεροι από την προηγούμενη έρευνα της ίδιας εταιρείας. Ωστόσο, εκείνοι που απάντησαν ότι θα μπορούσαν να το ψηφίσουν έπεσαν στο 17,5%, από 25,3% που ήταν τον Σεπτέμβριο.
Βάρος
Οι δε απόλυτα αρνητικοί στην ιδέα αυξήθηκαν κατά 6 μονάδες, φτάνοντας το 69,5%. Εκλογολόγοι, επαγγελματίες και χομπίστες, επιμένουν πως οι υπολογισμοί πρέπει να γίνουν με βάση όσους εμφανίζονται απόλυτα σίγουροι πως θέλουν να βοηθήσουν στην επιστροφή Τσίπρα στην «ενεργό πολιτική». Γι’ αυτό βρίσκουν πιο ρεαλιστικά τα σενάρια κοντά στο 10% και χαρακτηρίζουν ευσεβείς πόθους εκείνα του 20%. Οποιοι είναι θετικά διακείμενοι απέναντί του υποστηρίζουν πως θα ξανασχεδιάσει τον εκλογικό χάρτη. Το εύρος των αλλαγών, λένε, θα εξαρτηθεί από το σκάουτινγκ στελεχών που θα κάνει – υπονοώντας ότι αν αφήσει πίσω του «βαρίδια» από τα υπάρχοντα αριστερά κόμματα, ίσως συνεπάρει τα πλήθη όπως κάποτε. Αυτή η ανάλυση παρουσιάζει την τσιπρική προσδοκία αλλά μάλλον παραβλέπει τη μεγάλη δημοσκοπική εικόνα (στην οποία η συντριπτική πλειονότητα κάθε σφυγμομέτρησης δεν τον θεωρεί ικανό να καλύψει το αντιπολιτευτικό κενό). Κι όχι μόνο. Δεν λαμβάνει υπόψη τόσο τον πρωταγωνιστικό ρόλο που ο ίδιος έπαιξε στην αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τον παρασκηνιακό που διαδραμάτισε την εποχή των αλλεπάλληλων διασπάσεών του. Για πολλά χρόνια, άλλωστε, ο Τσίπρας ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Το βάρος δεν είναι οι άλλοι.
