Πολλοί κοντά στον Μακρόν προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν για να πείσουν τους πολίτες ότι ο Μακρόν ήταν ένα ατύχημα, δηλώνει στη συνέντευξή της στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» η Σιλβί Ματελί, διευθύντρια του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ.
Τι συμβαίνει πραγματικά στη Γαλλία; Αντιμετωπίζει μια πολιτική κρίση ή μια βαθύτερη, θεσμική κρίση;
Άν εμβαθύνουμε, πρέπει να επιστρέψουμε στην εκλογή του Μακρόν το 2017. Ο Μακρόν είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα τεράστιο κόμμα, κινητοποιώντας ανθρώπους από την Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά. Ετσι, όλα τα μετριοπαθή κόμματα, οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι, η μετριοπαθής Αριστερά και η μετριοπαθής Δεξιά είναι σήμερα πιο αδύναμοι, ενώ τα εξτρεμιστικά κόμματα, αριστερά και δεξιά, αντιπροσωπεύουν πραγματική δύναμη. Ο Μακρόν, αν και ήταν καλός στη στρατηγική, καταφέρνοντας να εκλεγεί πρόεδρος και στη συνέχεια να αποδυναμώσει τα άλλα κόμματα, δεν είναι τόσο καλός στη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι ένας άνθρωπος από τις ελίτ της Γαλλίας, δεν καταλαβαίνει τι νιώθεις όταν είσαι αγρότης, όταν ζεις σε μια μικρή πόλη, όταν ζεις στον γαλλικό Νότο ή Βορρά, όταν είσαι άνεργος ή συνταξιούχος. Οι πολιτικές του από το 2017 θεωρούνται εντελώς αποκομμένες από τη γαλλική πραγματικότητα.
Δεν έχουμε δει το Κέντρο να ανακτά δύναμη, ενώ τα άκρα κερδίζουν. Γιατί;
Για τους γάλλους εκλογείς, η αποτυχία του Μακρόν είναι επίσης αποτυχία όλων των μετριοπαθών κομμάτων. Αισθάνονται ότι πρέπει να καταφύγουν σε εξτρεμιστικές λύσεις. Αυτό είναι άδικο για το MoDem, για τους Ρεπουμπλικανούς, για τους Σοσιαλιστές, για τους Πράσινους. Αποδυναμώθηκαν κατά την προεκλογική εκστρατεία του Μακρόν το 2017 και αποδυναμώθηκαν περαιτέρω λόγω των πολιτικών του. Γι’ αυτό τόσοι πολλοί κοντά στον Μακρόν προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν. Αισθάνονται ότι είναι η τελευταία ευκαιρία να σώσουν τη δημοκρατία μας, να πείσουν τους πολίτες ότι ο Μακρόν ήταν ένα ατύχημα. Ο Λεκορνί προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα δύναμη όχι αποδυναμώνοντας τα μετριοπαθή κόμματα, αλλά συνενώνοντάς τα. Το κύριο ερώτημα είναι ποια θα είναι η απόφαση των Ρεπουμπλικανών. Θα επιλέξουν να συνεργαστούν με τη Μαρίν Λεπέν ή να παραμείνουν στα μετριοπαθή κόμματα. Εάν αποφασιστεί η αναστολή της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού Πράσινοι και Σοσιαλιστές θα ενταχθούν στην κυβέρνηση και ορισμένοι μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανοί θα την υποστηρίξουν. Αυτό μπορεί να σταθεροποιήσει την κατάσταση για μερικούς μήνες. Αν δεν πετύχει μπορεί να έχουμε διάλυση και πιθανώς προεδρικές εκλογές.
Ακόμα κι αν η κατάσταση σταθεροποιηθεί, οι πρόωρες προεδρικές εκλογές είναι αναπόφευκτες;
Η πιθανότητα να έχουμε πρόωρες εκλογές αυξάνεται σίγουρα μήνα με τον μήνα. Αλλά η μόνη που θα ευνοηθεί θα είναι η Ακροδεξιά. Ο Μακρόν έγινε πρόεδρος για να αποδυναμώσει την Ακροδεξιά. Αν ο επόμενος πρόεδρος είναι ακροδεξιός, θα είναι μια ολοκληρωτική αποτυχία για τον Μακρόν. Θα μείνει στη γαλλική ιστορία. Για να αποφύγουμε πρόωρες προεδρικές εκλογές πρέπει να βρούμε έναν συμβιβασμό. Αν καταφέρουμε να ορίσουμε μια κυβέρνηση που θα συνενώσει τους Πράσινους, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και όλα τα κόμματα της Αναγέννησης, το κόμμα του Εντουάρ Φιλίπ, το κόμμα της Γκαμπριέλ Ατάλ, κάποιους Ρεπουμπλικανούς, τότε ίσως να μπορέσουμε να έχουμε μια κυβέρνηση. Οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές είναι έτοιμοι για συμβιβασμό. Δεν θέλουν πρόωρες προεδρικές εκλογές. Την περασμένη Κυριακή το κύριο πρόβλημα ήταν ο Μακρόν. Δεν θέλει να δεχτεί φόρους στους πλούσιους ούτε αλλαγή στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού. Νομίζω ότι τη Δευτέρα ο Λεκορνί δέχτηκε να προσπαθήσει, επειδή τελικά έλαβε διασφάλιση από τον Μακρόν ότι μπορεί να κάνει ό,τι χρειαστεί για να σταθεροποιήσει την πολιτική κατάσταση. Μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση η οποία τελικά θα ανακοινώσει πάγωμα της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού και φόρο των πλουσίων.
Πώς επηρεάζεται ο ρόλος της Γαλλίας στην Ευρώπη;
Πολλοί στην Ευρώπη, ακόμη και ο Μερτς, θεωρούν ότι ο Μακρόν είναι ένας από αυτούς που καταλαβαίνουν καλύτερα τι θα μπορούσε να είναι η Ευρώπη. Αυτό είναι ένα δυνατό σημείο για τον Μακρόν. Αλλά ταυτόχρονα, η πολιτική αστάθεια στη Γαλλία αποτελεί αδυναμία και για τον ίδιο. Δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να είναι τόσο αποδυναμωμένος, επειδή η Ευρώπη χρειάζεται ισχυρούς ηγέτες και είναι δύσκολο να βρεις έναν ισχυρό ηγέτη.
