Ποιος ανήγγειλε την επιστροφή του χθες το πρωί; Ο κ. Τσίπρας, πρωθυπουργός από το 2015 μέχρι το 2019, που συμφώνησε με την Ευρωπαϊκή Ενωση πρόγραμμα εξόδου από την κρίση; ‘H μήπως ο Αλέξης, μετεξέλιξη του νεαρού που τάραξε τα νερά με την αντισυμβατική υποψηφιότητα για τον Δήμο Αθηναίων και στη συνέχεια με τον αντιμνημονιακό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ;
Με άλλα λόγια: πού τοποθετείται ο Αλέξης Τσίπρας στον άξονα «Θεσμικές απέναντι σε Αντισυστημικές δυνάμεις»; Ο διαχωρισμός Δεξιά/Αριστερά μπορεί να μην έχει εξαφανιστεί, αλλά σε όλες τις δημοκρατικές χώρες φαίνεται πια ότι η καθοριστική διαιρετική τομή είναι ανάμεσα σε όσους θεωρούν ότι λύσεις πρέπει να δοθούν με αλλαγές μέσα στο σύστημα και σε όσους επιλέγουν τη ρήξη με τις «ελίτ». Αρα, όταν ξεκινάει μια καινούργια προσπάθεια, πρέπει ο φορέας της να έχει αποφασίσει σε ποιους θα απευθυνθεί και πού θα τοποθετηθεί σε αυτόν τον άξονα.
Από αυτή την άποψη έχει λοιπόν ενδιαφέρον το χθεσινό βίντεο με το οποίο ανήγγειλε την παραίτησή του από τη Βουλή. Αν και στην ουσία ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι αναφορές του στο «λαϊκό κίνημα που παλεύει για την κοινωνική δικαιοσύνη» και στους «συντρόφους» του υποδηλώνουν ότι δεν θέλει να αποσυνδεθεί από την Αριστερά και τον κόσμο της, όπως την ξέρουμε. Ο λόγος του είναι ο λόγος ενός παραδοσιακού αριστερού πολιτικού. Δεν βρήκε λέξεις που σημαίνουν κάτι ριζοσπαστικό και έντονα αντισυστημικό. Δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό το πρώτο μήνυμα της νέας εποχής του τον λόγο του Μελανσόν ή του Τραμπ (για να πάρουμε δυο παραδείγματα πολιτικών που επικοινωνούν με τη νέα γλώσσα του αντιελιτισμού). Ο Κασσελάκης στο δικό του πρώτο βίντεο με την επιθετική αναφορά στη «χώρα με κληρονόμους πρωθυπουργούς» και τις προτάσεις του για κατάργηση υποχρεωτικής θητείας στον στρατό και διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας» φαινόταν πολύ πιο ριζοσπάστης από τον Τσίπρα που είδαμε χθες!
Από την άλλη, η παραίτησή του από τη βουλευτική ιδιότητα και η απαξιωτική αναφορά του στο κοινοβούλιο σήμερα είναι μια κίνηση προς την άλλη κατεύθυνση. Δεν πιστεύει ότι έχει νόημα να παλέψει μέσα στη Βουλή – προτιμάει τους αγώνες στην κοινωνία. Υπαινίσσεται ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα προνόμια των βολεμένων πολιτικών.
Βλέπουμε λοιπόν μια μάλλον συμβατική διακήρυξη προθέσεων που απευθύνεται στο παραδοσιακό αριστερό κοινό και ταυτόχρονα ένα κλείσιμο του ματιού στους αντισυστημικούς.
Φαίνεται λογικό να προσπαθεί να ισορροπήσει σε δύο βάρκες ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν είναι νέο πρόσωπο. Οταν άκουσα την αναφορά του στις «όμορφες θάλασσες» θυμήθηκα ότι μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν είχε αναφερθεί σε «άλλες θάλασσες» όπου μπορούσε να πλεύσει η Ελλάδα!
Αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζει. Να πείσει ότι μπορεί να φέρει κάτι νέο ενώ όλοι θυμούνται ακόμη το παλιό. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει χώρο στην πλευρά της «θεσμικής παράταξης», όπου κινούνται η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Αλλά θα αντιμετωπίσει μεγάλο ανταγωνισμό και δυσπιστία αν αποφασίσει να εκφράσει τον χώρο που ζητάει ρήξη με το «σύστημα».
Μάλλον θα θελήσει να εκφράσει και τους δύο χώρους με επιδέξιες κινήσεις, όπως το είχε καταφέρει μετά το δημοψήφισμα. Αλλά τότε είχε ακόμη την εμπιστοσύνη σημαντικού μέρους των πολιτών, που στη συνέχεια τον εγκατέλειψαν. Δύσκολο έργο. Η έκβαση της προσπάθειάς του δεν θα κριθεί πάντως μόνο από τις δικές του κινήσεις. Σημασία έχει και πόσο χώρο θα του αφήσουν οι αντίπαλοί του.
