Με τα ρωσικά ντρόουν να εισέρχονται πλέον ουσιωδώς βαθιά μέσα στην Πολωνία και εκείνη να τα ρίχνει – ορθότατα ασφαλώς, δεν είναι Ελλάδα – και ταυτόχρονα να ενεργοποιεί το «Αρθρο Τέσσερα» του ΝΑΤΟ, μία νέα πραγματικότητα φαίνεται ήδη να διαμορφώνεται, της οποίας ο τίτλος δεν μπορεί παρά να είναι ένας και μόνο: «Η επέλαση του χάους». Πολύ περισσότερο όταν, μέσω Πολωνίας, το ΝΑΤΟ ανακαλύπτει άναυδο πώς είναι να ρίχνεις ψεύτικα ντρόουν και όχι μόνον αυτό να μη γίνεται εύκολα, μα και να απαιτείται να ενεργοποιηθεί πολεμικός εξοπλισμός πολλών δισ. ευρώ.
Δεν είναι μόνο τα γεγονότα στην Πολωνία, που οδηγούν στον άμεσο σχηματισμό της «Ανατολικής Φρουράς» μιας Συμμαχίας που τα περισσότερα μέλη της τη θεωρούσαν μέχρι χθες πεθαμένη, «εγκεφαλικά νεκρή», όπως το είχε θέσει ο Μακρόν. Παράλληλα, ήδη εξελίσσονται μαζικοί, πρωτοφανούς μεταπολεμικής κλίμακας στρατιωτικοί εξοπλισμοί στη Γερμανία για τη δημιουργία «του ισχυρότερου στρατού στην Ευρώπη», όπως ήδη τον αποκαλεί το Βερολίνο, ο οποίος όμως δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ίδια την Ευρώπη: αφορά 100% την ίδια τη Γερμανία από κάθε άποψη και ασφαλώς είναι πολύ πιθανό όταν θα έχει συγκροτηθεί να διοικείται πλέον από μία κυβέρνηση με τη συμμετοχή της Ακρας Δεξιάς: η AfD είναι αυτή τη στιγμή το πρώτο κόμμα σε ομοσπονδιακό επίπεδο στη χώρα. Αυτά, ενώ η Γαλλία, ο μόνος άλλος «ισχυρός» πόλος στην ΕΕ, βρίσκεται σε τροχιά ελεύθερης πτώσης, σε κατάρρευση, που ουδείς μπορεί αυτή τη στιγμή να προβλέψει την εξέλιξή της εκτός από μία της διάσταση: ότι αποκλείεται να σταματήσει.
Την ίδια ώρα στις ΗΠΑ η στυγερή, ειδεχθής τρομοκρατική δολοφονία του 31χρονου συντηρητικού πολιτικού καθοδηγητή Τσάρλι Κερκ σε πολυπληθή ομιλία του στη Γιούτα την προηγούμενη εβδομάδα ήδη γέννησε έναν θρύλο. Και, όπως όλα δείχνουν, μπορεί να γίνει η σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά ενός ιδιότυπου εσωτερικού πολέμου πρωτοφανούς έντασης και κλίμακας στη χώρα, με την αμερικανική κυβέρνηση να μετέχει πρωταγωνιστικά στη σύγκρουση υπό την άμεση καθοδήγηση του προέδρου Τραμπ, με διαταγή του οποίου ήδη οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες, έχοντας κάνει πρώτα λόγο, σε διάγγελμά του προς το έθνος, για «σκοτεινή στιγμή για τις ΗΠΑ».
Ο Κερκ δολοφονήθηκε από σφαίρα που βλήθηκε «από κτίριο σε απόσταση περίπου 180 μέτρων». Δηλαδή από, αν και νεαρότατο, πολύ καλά προετοιμασμένο δολοφόνο, που προφανώς είχε πλήρη συνείδηση, αν όχι ξεκάθαρο στόχο, να προκαλέσει όχι μόνον τον θάνατο του ακτιβιστή, αλλά ακόμα περισσότερο όσα πρόκειται να ακολουθήσουν σε μια ψυχρόαιμη, υπολογισμένη, χωρίς το παραμικρό ελαφρυντικό τρομοκρατική πράξη, που ίσως αποδειχθεί από τις πιο καταστρεπτικές του είδους στην Ιστορία.
Ο ίδιος ο Τραμπ έδωσε τον τόνο από το πρώτο λεπτό και ουδείς μπορεί να πει κάτι τώρα επ’ αυτού, παρά την τραγική ειρωνεία της οπλοκατοχής. «Εδώ και χρόνια άτομα της ριζοσπαστικής Αριστεράς συγκρίνουν υπέροχους Αμερικανούς όπως ο Τσάρλι με Ναζί και με τους χειρότερους μαζικούς δολοφόνους και εγκληματίες στον κόσμο. Αυτό το είδος ρητορικής είναι άμεσα υπεύθυνο για την τρομοκρατία που βλέπουμε σήμερα στη χώρα μας και πρέπει να σταματήσει αμέσως», είπε αμέσως μετά τη δολοφονία ο αμερικανός πρόεδρος χαρακτηρίζοντας τον Κερκ «μάρτυρα της αλήθειας και της ελευθερίας», κάτι που επίσης είναι αλήθεια από την ώρα που ένας τρομοκράτης δολοφόνος τού στερεί τη ζωή για να του κλείσει το στόμα.
Σε πολλούς δεν θα αρέσει, μα αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν δεν την αντιλαμβάνονται, να κάτι που θα τους βοηθήσει: ας φανταστούν ότι το θύμα αυτής της φρικτής δολοφονίας που είχε ευθέως στόχο την ελευθερία του λόγου δεν ήταν δεξιός καθοδηγητής οπαδός του Τραμπ αλλά «προοδευτικός» λ.χ. οπαδός του Ομπάμα ή όποιου άλλου θέλουν. Πώς θα αντιδρούσαν τότε; Αν είχε σιγήσει μία αντίστοιχη «προοδευτική» φωνή με τέτοιο άθλιο τρόπο;
