To ότι μια κυβέρνηση περνάει βαθιά κρίση δεν είναι προς θάνατο. Να, κι η ελληνική οικονομία δεν πήγαινε καλά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά όλο και κανένα γιαούρτι στέλναμε στο εξωτερικό. Ετσι και τώρα, το ότι διάφοροι βουλευτές και υπουργοί είναι μπλεγμένοι στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και επιτυχημένα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία θα μπορούσαμε θαυμάσια να εξάγουμε.
Διαβάζω, για παράδειγμα, ότι η Μελόνι έχει πρόβλημα με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ολόκληρη συμφωνία έκανε με την κυβέρνηση της Αλβανίας για να μεταφέρονται εκεί οι ενοχλητικοί μελαψοί, κι αυτοί τον χαβά τους: το πρώτο εξάμηνο του 2025, οι αφίξεις έφτασαν τις 29.738, έναντι 25.345 το αντίστοιχο διάστημα του 2024. Η Λιβύη ρολάρει καλύτερα, αλλά το κακό είναι ότι πληθαίνουν οι καταγγελίες για βασανιστήρια – λες και θα έπρεπε να στέλνονται οι εισβολείς σε πολυτελή ξενοδοχεία. Για να μη μιλήσουμε για τις ΜΚΟ, που παρά τις δικαστικές διώξεις, την παρακολούθηση των τηλεφώνων των προέδρων τους (υπόθεση Paragon) και την υποχρέωση να αποβιβάζουν τους ναυαγούς σε μακρινά λιμάνια, επιμένουν να σώζουν ανθρώπους, αντί να τους αφήνουν να πνίγονται προς παραδειγματισμό.
Μια ιδέα θα ήταν να στείλουμε στη Ρώμη τον Βορίδη, τώρα που έμεινε άνεργος. Ο άνθρωπος είχε ιδέες. Απέσυρε, ας πούμε, τη διάταξη που προέβλεπε την παράταση της προθεσμίας για την υποβολή αιτήσεων για άδειες διαμονής και εργασίας. Αύξησε, επίσης, τις ποινές για τους λαθρομετανάστες από έξι μήνες φυλακή στα δύο με πέντε χρόνια, «χωρίς μετατροπή, χωρίς αναστολή». Κι αυτά όμως, μεταξύ μας, ημίμετρα είναι. Η αντιμετώπιση της μετανάστευσης θέλει φωτογραφίες ανθρώπων να πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες. Θέλει πτώματα. Και ο μόνος που είχε το θάρρος να το πει είναι ο Θάνος Πλεύρης.
Πρόλαβε βέβαια και τον υπουργοποίησε ο φιλελεύθερος Μητσοτάκης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να σώσει από το Ισλάμ δύο χώρες, αντί για μία. Τον φαντάζομαι σε μια κυβερνητική σύσκεψη στη Ρώμη να επαναλαμβάνει με τον ίδιο στόμφο αυτά που έλεγε το 2011 σε μια εκδήλωση του ΛΑΟΣ: «Φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες, και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί». Και μετά: «Οταν βρίσκεσαι εδώ πέρα, όχι κοινωνική παροχή δεν θα έχεις, δεν θα μπορείς να φας, δεν θα μπορείς να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο και θα λες στους άλλους στο Πακιστάν, εδώ πέρα περνάμε χειρότερα απ’ ό,τι εκεί».
Στα βίντεο από εκείνη την εκδήλωση που κυκλοφορούν τις τελευταίες ημέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ακούς τους ψηφοφόρους του Πλεύρη να τον καταχειροκροτούν όταν μιλάει για νεκρούς, φωνάζοντας «έτσι, έτσι». Αλλά ήταν λίγοι. Οι υπόλοιποι δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακόμη το μέγεθος της απειλής. Ο Πλεύρης-τώρα-δικαιώνεται.
