Ζούμε σε καιρούς που η επίκριση είναι εύκολη σαν την ανάγκη που έχει καθένας να καλύψει προσωπικά του κενά και προσωπικές του ανησυχίες ή απογοητεύσεις και με ευχέρεια παραποιούν, διαστρεβλώνουν και διαπομπεύουν την αντίθετη άποψη ή στάση. Πρέπει ο επιστήμονας να υποχωρεί από φόβο της προσωπικής επίθεσης και κακόβουλης κριτικής; Οχι βέβαια. Δεν θα πέσει στην παγίδα του εκφοβισμού. Ο επιστήμονας πρέπει να συνεισφέρει σε σύνθετα πολιτικά ή διεθνή προβλήματα ή διενέξεις, να κομίζει και να καταθέτει τη γνώση του, προσωπικά στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ειδικότερα στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Συνήθως η κριτική εάν δεν είναι εποικοδομητική, αλλά εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς, εκδηλώνεται με καχυποψία και επιθετικότητα με ανάλογους χαρακτηρισμούς, παραπληροφορώντας για τους λόγους που γίνονται, χωρίς ποτέ αυτοί οι λόγοι να αναζητηθούν.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
