Είχε αποκτήσει και χρησιμοποιούσε, από το 1960, ένα μαγνητόφωνο Grundig. Επαιρνε συνήθως σκαμπρόζικες συνεντεύξεις φίλων του λογοτεχνών που ζούσαν ή επισκέπτονταν τη Θεσσαλονίκη. Το φωνητικό υλικό το μετέφερε αργότερα από τις μπομπίνες σε κασέτες και κάποια βράδια στα τραπέζια με τα υπέροχα εδέσματα της Νόρας έβαζε και ακούγαμε τις φωνές του Σινόπουλου και του Κύρου, του Χρηστίδη και της Λούλας, και άλλων. Με την ευγενική προσφορά του Ανέστη Αναγνωστάκη οι φωνές τους δεν χάθηκαν και σήμερα ψηφιοποιημένες πλουτίζουν τη Φωνοθήκη¹ μου. Το μαγνητόφωνο ο Αναγνωστάκης μετά το 1980 το χρησιμοποιούσε και για να καταγράφει τις σκέψεις του, ακόμη και τις πολύ προσωπικές, σχολιάζοντας παράλληλα με τον δικό του τρόπο και με λεπτό χιούμορ την επικαιρότητα (ήταν άλλωστε φοβερά κακογράφος, σαν να σκάλιζε με το ράμφος το χαρτί). Από αυτές τις πολύτιμες ηχογραφήσεις διάλεξα τη συνέντευξη που παίρνει ο ίδιος από τον εαυτό του, γιατί είναι πρωτότυπη αλλά και γιατί σ’ αυτό το είδος προφορικού λόγου συνεργαστήκαμε πραγματοποιώντας τη ραδιοφωνική σειρά «Φιλολογικοί περίπατοι στον Μεσοπόλεμο» (1986-1991).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
