Ο Αντώνης σήκωσε το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσα μια φωνή χαρούμενη και ζεστή. Απολύτως πρόθυμος και ανοιχτός σε ό,τι του πρότεινα, συμφώνησε να έρθει στη γειτονιά μου για ένα brunch. Τον πήρα από τη στάση του μετρό. Ανεβήκαμε μαζί την ανηφόρα αγκομαχώντας. Μεγάλη η ανηφόρα και ζεστό εκείνο το μεσημέρι. Καθίσαμε και παραγγείλαμε. Παρότι προετοιμαζόμουν ώρες για τη συνέντευξη, τελικά δεν χρειάστηκε να τον ρωτήσω πολλά. Ξεκίνησε να μιλάει μόνος του, λες και με κάποιον τρόπο γνώριζε ήδη το πώς ήθελα να κατευθύνω την κουβέντα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
