Τελικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Ομως ποιος φτάνει πρώτος; Και, κυρίως, ποιος φεύγει θριαμβευτής; Η απάντηση ήταν γνωστή πολύ πριν ο Πρωθυπουργός βρεθεί ουραγός στην Αιώνια Πόλη να συναντήσει την ιταλίδα ομόλογο και εταίρο του στην ΕΕ, εξίσου αργά όσο και μάταια. Στην πόλη του Κολοσσαίου έμοιαζε περισσότερο να είχε ραντεβού με τα λιοντάρια στην αρένα, παρά με τη Μελόνι, που ό,τι ήταν να κάνει το είχε ήδη κάνει με τον Ερντογάν: είχε βάλει την Τουρκία απ’ το παράθυρο στις υπό συζήτηση νέες αμυντικές δαπάνες της ΕΕ και είχε μαζί της προχωρημένες αμυντικές, οικονομικές και ενεργειακές συζητήσεις, περίπου σε επίπεδο σύναψης συμμαχίας. Και δεν τα έκρυψαν. Τα διαλάλησαν. Ο Μητσοτάκης όμως έχει παγίως τη μέθοδο να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ό,τι δεν τον βολεύει. Οπότε επέστρεψε, λέει… νικητής, επειδή «θα» ρίξουν οι Ιταλοί λεφτά στα τρένα. Αυτό μας πονάει, αυτό πουλάει. Εστω κι αν έχει ξαναδιαψευστεί. Εστω και αν πέραν του πόνου, είναι ανύπαρκτης σημασίας δίπλα σε όσα συμφωνήθηκαν εκεί με τον Ερντογάν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή