Την ύμνησε η τέχνη. Την επικαλούμαστε ακόμα και στις πιο απλές και καθημερινές λειτουργίες μας. Λείπει όταν δεν είναι εδώ. Μας βλέπει ως το παιδί της ακόμη και όταν έχουμε αγγίξει τα πενήντα. Για τη μητέρα η χθεσινή ημέρα προς τιμήν της είναι μία υπενθύμιση του κυρίαρχου-κομβικού ρόλου στη ζωή μας, αλλά ακόμα και στην ίδια τη λειτουργία της συλλογικής οικογένειας. Πώς είναι όμως να είσαι μάνα εν έτει 2025; Πώς είναι να είσαι εργαζόμενη, να προσπαθείς να επιμερίσεις τον χρόνο σου ανάμεσα σε γραφείο, παιδιά και σπίτι ταυτόχρονα; Σε μια κοινωνία δε όπου ακόμα κυριαρχεί η πατριαρχία, η ενδοοικογενειακή βία είναι δυστυχώς παρούσα, αλλά έχουμε και ακόμη αρνητικά στερεότυπα για τις γυναίκες; Η μάνα είναι μια σκληρά εργαζόμενη ακόμα και όταν ασχολείται μόνο με το σπίτι ή μόνο με τα παιδιά της. Ούτε σήμερα εξάλλου η πολιτεία έχει μεριμνήσει για μια συνολικότερη βοήθεια στο κομμάτι του χρόνου ή στο κομμάτι των παροχών για εκείνη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή