Αλλά διατυπώνει κι αμφιβολίες γιατί το σύστημα που εισηγείται το υπουργείο δεν έχει δοκιμαστεί κάπου άλλου. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό σχεδιασμό (ή την «κυβερνητική πατέντα», όπως θα έλεγε κάποιος κακός), οι πολίτες θα διαλέγουν συνδυασμό, θα σταυρώνουν δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους κι αν το επιθυμούν, θα δηλώνουν έναν ακόμη συνδυασμό ως εναλλακτική. Αυτή τους η τελευταία επιλογή θα λειτουργεί ως οιονεί δεύτερος γύρος. Κατά την κυβερνητική ανάλυση, εφόσον οι έξτρα επιλογές αφορούν τον πρώτο ή τον δεύτερο συνδυασμό, θα προστίθενται στις ψήφους που εκείνοι έχουν ήδη λάβει κι όποιος συγκεντρώσει τις περισσότερες θα κερδίζει – άρα, εξηγούν φαν της πρότασης, δεν θα εκλέγεται κανείς με λίγους σταυρούς. Οι ανησυχίες που ακούγονται δεν είναι ακατανόητες, πάντως. Στη μεταπολιτευτική περίοδο τα εκλογικά συστήματα έχουν πειραχτεί πολλές φορές ώστε να εξυπηρετηθούν μικροκομματικοί στόχοι για το χρώμα των εκλογικών χαρτών. Ωστόσο, κανένα τους δεν εξασφάλισε την εσαεί επικράτηση μιας παράταξης σε οποιοδήποτε επίπεδο, εθνικό ή περιφερειακό. Τα πρόσωπα και οι προτάσεις φέρνουν τις νίκες. Δήμαρχοι και περιφερειάρχες επανεκλέγονται όταν κάνουν τη δουλειά ή τιμωρούνται για τον μπιζιμποντισμό τους, π.χ. Η λαϊκή ετυμηγορία εκφράζεται πίσω απ’ τα παραβάν όπως κι αν είναι τα ψηφοδέλτια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ