Το πρόβλημα με την αλήθεια είναι ότι έχει κι εκείνη το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται. Σύμφωνα με το ύφος της εποχής, να ταυτίζεται ως ό,τι αισθάνεται και επιθυμεί να είναι – ενίοτε και ως ό,τι επιθυμεί από τους άλλους να επιθυμούν να είναι. Παραδείγματα σύγχρονα και γλαφυρά έχουμε πολλά: η εισβολή στην Ουκρανία λ.χ. αυτοπροσδιορίστηκε ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση για αποναζιστικοποίηση» και το κράτος του Πούτιν αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκρατία που επιθυμεί (για να το θέσουμε κομψά) οι πολίτες του να ταυτίζονται ως κάτοικοι δημοκρατικής χώρας· η κυβέρνηση του Τραμπ αυτοπροσδιορίζεται «πανέμορφη» (γενικά και συνολικά) κι επιθυμεί από τους κυβερνώμενους να συμμετάσχουν με ενθουσιασμό στην απόλαυση της ομορφιάς της. Οι αλήθειες του Πούτιν, του Τραμπ, του Ορμπαν, του Νετανιάχου κ.ά. έχουν τα δικαιώματά τους στην επινόηση ιδιοτήτων, και οι πολίτες που τους ψήφισαν (ή έτσι νομίζουν) έχουν τα δικαιώματά τους στη διατήρηση ψευδαισθήσεων. Δικαίωμα στην αλήθεια τους έχουν επίσης οι 2 στους 3 πολίτες των 12 πλουσιότερων χωρών του κόσμου που αυτοπροσδιορίζονται ως απογοητευμένοι με τη δημοκρατία (26% απ’ αυτούς θα ήθελαν έναν ισχυρό ηγέτη που δεν θα ταλαιπωρείται με εκλογές και κοινοβούλια), και δικαίωμα έχει και το 9% των δικών μας συμπατριωτών που, ως φαίνεται, τα βράδια στο κρεβάτι του κάνει την ίδια χαριτωμένη ευχή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή