Εντάξει, γνώστες των αριστερών παρασκηνίων επιμένουν ότι τελικά μέχρι και στελέχη της Νέας Αριστεράς που τώρα πολεμούν υπέρ της ανεξαρτησίας του κόμματός τους θα υποκύψουν στον πειρασμό της επιστροφής σε ένα ασφαλέστερο δημοσκοπικά μαντρί. Αρκεί όμως αυτό για να δώσει στον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ ό,τι – κατά την άποψη της ηγεσίας του – επιθυμεί; Ακόμη κι αν κάθε εμπλεκόμενος ξεπεράσει όσα σε πολιτικό και προσωπικό επίπεδο τον χωρίζουν από τους άλλους, η ζήτηση για μια προοδευτική συμμαχία δεν είναι τόσο μεγάλη όσο υποθέτει ο Φάμελλος. Ούτε ακριβώς όπως τη φαντάζεται. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δημοσκοπικά στοιχεία (της Marc), το 28,5% θα προτιμούσε μια συνεργασία ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύσης Ελευθερίας, Νέας Αριστεράς – οι άλλες εκδοχές είναι μόνο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με μικρότερα δεξιά κόμματα. Το νούμερο πράγματι ξεπερνά το 23,8% που επιθυμεί αυτοδύναμη ΝΔ. Ωστόσο, αντιστοιχεί μόλις στο 1/3 της κοινής γνώμης. Κι όχι μόνο. Καμία κομματική έδρα από τα κεντροαριστερά και πέρα δεν είναι διατεθειμένη να συνασπιστεί με την Κωνσταντοπούλου – ούτε της αναγνωρίζει κάποιο ίχνος προοδευτισμού. Οπότε, το αίτημα που ακούει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν τις φωνές που ταλαιπωρούν τους στρεσαρισμένους ανθρώπους: μια ακουστική ψευδαίσθηση.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
