Σε αντίθεση με αυτό που ο τίτλος «Αναμνήσεις ενός Σαλιγκαριού» (Memoir of a Snail, ΗΠΑ, 2024) σε προδιαθέτει, αυτό το κινούμενο σχέδιο έχει να κάνει κυρίως με την ανθρώπινη φύση και όχι με το σαλιγκάρι. Οχι ότι το σαλιγκάρι δεν παίζει ρόλο και μάλιστα βασικό στην ιστορία, είναι όμως το πρόσχημα ώστε η ταινία να μιλήσει για τη μοναξιά και την απώλεια, ανθρώπινα με άλλα λόγια συναισθήματα από τα οποία διακατέχεται η Γκρέις, μια συμπαθέσταστη γυναίκα, λάτρης των βιβλίων και συλλέκτρια σαλιγκαριών, η οποία περνά ατυχή φάση στη ζωή της και νιώθει μόνη. Και ξεκινώντας από εκεί, ο Ανταμ Ελιοτ, βραβευμένος με Οσκαρ σεναριογράφος και σκηνοθέτης της παρόμοιας animation αισθητικής (clay motion), ανατρέχει στο παρελθόν της Γκρέις, το ξεδιπλώνει, ερμηνεύει πολλές καταστάσεις και δημιουργεί ένα γλυκόπικρο και πολύ μελαγχολικό έργο, που μέσα στη θλίψη και μαυρίλα του καταφέρνει να βρει την αχτίδα φωτός. Οι «Αναμνήσεις ενός Σαλιγκαριού» είναι μεν κινούμενο σχέδιο «φτιαγμένο από πλαστελίνη», όμως δεν απευθύνεται τόσο στα παιδιά όσο στους ενηλίκους και η ιστορία του θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ειπωθεί με ζωντανούς ηθοποιούς στη θέση των κουκλών.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
