«Πολιτισμική εγκληματολογία»: να, λοιπόν, μία άγνωστη όσο και ενδιαφέρουσα έννοια, η οποία αναδύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 ως απάντηση στους περιορισμούς των παραδοσιακών εγκληματολογικών θεωριών, ιδίως εκείνων που υποβαθμίζουν τις συμβολικές, συναισθηματικές και πολιτισμικές διαστάσεις του εγκλήματος. Ως επιστημονικό ρεύμα εξετάζει το εγκληματικό φαινόμενο αναδεικνύοντας τις πολιτισμικές διαδικασίες που το περιβάλλουν: από τις κοινωνικές αντιλήψεις γύρω από το έγκλημα έως τις αναπαραστάσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τη λαϊκή κουλτούρα. Ολα αυτά διερευνώνται στην έκδοση της Ειρήνης Σταμούλη με τίτλο «Το παράδειγμα της Πολιτισμικής Εγκληματολογίας» (Τόπος, 2024), που φιλοδοξεί να ανοίξει ένα πεδίο διαλόγου για μια πιο συστηματική ενασχόληση με το επιστημονικό ρεύμα στην ελληνική βιβλιογραφία και έρευνα. Παράλληλα, αναδεικνύονται και άλλες θεματικές: ο τρόπος που βιώνεται η φτώχεια σε μια κοινωνία αφθονίας, η πρόσληψη της κατανάλωσης ως μορφή απόδρασης, η οντολογική ανασφάλεια, οι ολοένα αυξανόμενες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες σε συνδυασμό με τους απεχθείς τρόπους που ασκείται η εξουσία και ο έλεγχος του εγκλήματος.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
