Μια ακόμη ευκαιρία ως φαίνεται χάνεται. Μια ευκαιρία να επιλύσουμε τα μείζονα ζητήματα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης ή έστω το ένα ζήτημα, αυτό της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης), που αποδεχόμαστε ως θέμα που απαιτεί διευθέτηση μεταξύ των δύο χωρών. Στην πρόσφατη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης είπε καθαρά ότι «δεν βλέπει προοπτική» ότι μπορεί να ανοίξει η συζήτηση για την οριοθέτηση ή την υπογραφή συνυποσχετικού παραπομπής του ζητήματος στη διεθνή δικαιοσύνη (ΔΔΧ). Ετσι η αναζήτηση του «κοινού εδάφους» για την αντιμετώπιση/διευθέτηση του ζητήματος αυτού εγκαταλείπεται. Και εγκαταλείπεται με κύρια ευθύνη της ελληνικής πλευράς. Είναι προφανές ότι εσωτερικοί πολιτικοί ή μάλλον κομματικοί λόγοι επέβαλαν την εγκατάλειψη της προσπάθειας. Οι απόψεις που εξέφρασαν οι πρώην πρωθυπουργοί Κ. Καραμανλής και Αντ. Σαμαράς (αν και διεγράφη από τη ΝΔ) κ.ά. επεκράτησαν. Αντίθετα, η προσέγγιση του υπουργού Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη υπέρ της αναζήτησης «κοινού εδάφους» για τη διευθέτηση αρχειοθετήθηκε. Η άρρηκτη σχέση εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, η λογική του πολιτικού κόστους, η απροθυμία της αντιπολίτευσης «να σκεφθεί έξω από τα (δήθεν πατριωτικά) τετριμμένα» και να στηρίξει ενεργά την προσέγγιση επίλυσης, όλα μαζί καταλήγουν και πάλι στη διαιώνιση των προβλημάτων. Πενήντα ολόκληρα χρόνια αντιπαράθεσης δεν φαίνεται να μας έχουν διδάξει τίποτα το ουσιαστικό και ειδικότερα:
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
