H καζούρα άρχισε από νωρίς στα σόσιαλ μίντια και είναι αλήθεια ότι το νομοσχέδιο που κατέθεσε για διαβούλευση το υπουργείο Πολιτισμού την καζούρα αυτή τη ζητάει. Πάρτε τον ορισμό του ελληνόφωνου τραγουδιού, που ξενοδοχεία, καζίνο, εμπορικά κέντρα και χώροι αναμονής μέσων μεταφοράς ή λιμανιών θα πρέπει να παίζουν πλέον σε ποσοστό τουλάχιστον 45%: πρόκειται για «το μουσικό έργο που συντίθεται από μουσική και στίχο, εφόσον το ήμισυ τουλάχιστον της διάρκειάς του καταλαμβάνεται από κείμενο στην ελληνική γλώσσα. Στην έννοια του ελληνόφωνου τραγουδιού συμπεριλαμβάνεται και η ορχηστρική μουσική απόδοση ελληνόφωνου τραγουδιού». Αν το ελληνικό κείμενο δεν πιάνει το ήμισυ για καναδυό μονάδες κόβεται; Η απουσία στίχων συνιστά αμετάκλητη καταδίκη; Οταν λέμε ελληνική γλώσσα εννοούμε κάποιο λεξικό ή περιλαμβάνουμε και την αργκό; Με τις ξενόφερτες λέξεις που εκνευρίζουν τον Μπαμπινιώτη τι γίνεται;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ