Θα ξεκινούσε με μια φράση που ήταν ταυτόχρονα και υπενθύμιση για την ποιητική λειτουργία της γλώσσας: «Τούτη την ώρα αισθάνομαι πως είμαι ο ίδιος μια αντίφαση». Ενας αναγνωρισμένος νομπελίστας από μια χώρα μικρή: «Ενα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τον αγώνα του λαού του, τη θάλασσα, και το φως του ήλιου». Ενας ποιητής που υπερασπιζόταν τη γλωσσική συνέχεια της ελληνικής και ταυτόχρονα υποσχόταν τη ρήξη με τα προηγούμενα φτιασιδώματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή