Ο Τόρμπιορν Πέντερσεν ονειρευόταν πάντα να γίνει ένας ξακουστός ταξιδευτής.
Ακόμα και ως ενήλικος, δεν μπορούσε να απαλλαγεί από την αίσθηση πως ήταν φτιαγμένος για μεγαλεία. Μόνο ένα πρόβλημα υπήρχε. «Γεννήθηκα τουλάχιστον 100 χρόνια αργότερα» μου είπε στη διάρκεια βιντεοκλήσης από το σπίτι του στην Κοπεγχάγη. «Ενιωθα έντονα πως όλα είχαν ήδη γίνει.
Οι μεγάλες περιπέτειες έλαβαν χώρα στο παρελθόν. Ολα είχαν τελειώσει».
Το σημείο καμπής ήρθε το 2013. Ηταν 34 ετών και είχε χτίσει μια επιτυχημένη καριέρα στη ναυτιλία και τα λογιστικά. Είχε μόλις αγοράσει ένα διαμέρισμα και είχε αρχίσει μια σοβαρή σχέση. Ηταν λοιπόν καιρός να εγκαταλείψει τα παιδιάστικα όνειρά του.
Τότε ακριβώς ήταν που ο πατέρας του τού έστειλε ένα άρθρο για ανθρώπους οι οποίοι είχαν ταξιδέψει σε όλες τις χώρες του κόσμου. «Δεν ήξερα ότι μπορούσε κανείς να το κάνει. Σίγουρα θα έπρεπε να είναι εκατομμυριούχος» λέει.
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή τού ήρθε η ιδέα: «Ανακάλυψα πως κανένας δεν είχε ποτέ πάει σε όλες τις χώρες χωρίς ούτε μία φορά να χρησιμοποιήσει αεροπλάνο» (μόνο ένας Βρετανός, ο Γκρέιαμ Χιουτζ, το είχε καταφέρει, αλλά έκανε δύο διαλείμματα για προσωπικούς λόγους).
Εμμονή με τις πρωτιές
Ο Πέντερσεν είχε πάντοτε εμμονή με τις παγκόσμιες πρωτιές. «Ο πρώτος που θα πάει στον Βόρειο Πόλο, τον Νότιο Πόλο, τη βαθύτερη θάλασσα, το ψηλότερο βουνό, το μεγαλύτερο ποτάμι».
Και εκείνη τη στιγμή είχε την ευκαιρία να γράψει ο ίδιος ένα παγκόσμιο ρεκόρ: «Ηταν μπροστά μου» λέει, με τα μάτια του να λάμπουν. «Θα μπορούσε να είναι ο Ιμπν Μπατούτα, ο Μάρκο Πόλο… ο Θορ Πέντερσεν! Θα μπορούσα να κάνω κάτι σημαντικό στη ζωή μου, κάτι το οποίο θα άξιζε να θυμάται κανείς. Και θα ήταν μια μεγάλη περιπέτεια».
Πέρασε τους επόμενους 10 μήνες σχεδιάζοντας το ταξίδι του – τη διαδρομή, το κόστος, τις αποσκευές του -, χωρίς καν να έχει λάβει συνειδητά την απόφαση να το κάνει. Αυτό συνέβη μόνο όταν απέρριψε μια πρόταση να εργαστεί στη Νότια Αμερική, οπότε συνειδητοποίησε ότι είχε επενδύσει τα πάντα σε αυτό το σχέδιο.
Εθεσε δε στον εαυτό του τρεις κανόνες: να περνάει τουλάχιστον 24 ώρες σε κάθε χώρα, να μην επισκεφθεί το σπίτι του και να μην πετάξει ούτε μία φορά.
Το σχέδιο
Η λίστα των χωρών που θα επισκεπτόταν περιλάμβανε τις 195 αναγνωρισμένες από τον ΟΗΕ, συν ορισμένες άλλες, όπως το Κόσοβο και η Ταϊβάν – συνολικά 203. Εκτίμησε ότι για το ταξίδι θα χρειαζόταν 4 χρόνια.
Ο προϋπολογισμός του ήταν 20 δολάρια την ημέρα, που θα προέρχονταν από τις αποταμιεύσεις του, δωρεές και χορηγίες. Θα λειτουργούσε ως πρέσβης καλής θέλησης για τον Ερυθρό Σταυρό της Δανίας. Στόχος του επίσης ήταν να αναρτήσει στα κοινωνικά μέσα κάτι θετικό για καθεμία από τις χώρες – «ακόμα και για αυτές για τις οποίες ακούμε τρομακτικά πράγματα».
Οι γονείς του, που είχαν χωρίσει όταν εκείνος ήταν 15 χρονών, αντέδρασαν διαφορετικά όταν έμαθαν το σχέδιό του. Ο πατέρας του πίστευε πως πετούσε στα σκουπίδια μια καριέρα με μεγάλες προοπτικές. Η μητέρα του, η οποία πήγαινε τον νεαρό Θορ για να μαζέψουν μανιτάρια και του διηγούνταν ιστορίες για τρολ, αποδέχθηκε την ιδέα.
Στην αυτοεξορία
Αυτό που αποδείχθηκε πολύ δυσκολότερο ήταν να πει τα νέα στη φίλη του, Λε. Ηταν μαζί για λιγότερο από έναν χρόνο και τώρα αυτός οδηγούνταν στην αυτοεξορία. Συμφώνησαν τελικώς να αφήσουν τα πράγματα να εξελιχθούν. Η Λε τον επισκέφθηκε 27 φορές, παρ’ όλα αυτά πέρασαν χώρια τα εννέα δέκατα του διαστήματος που απουσίαζε.
Ο Πέντερσεν ξεκίνησε από τη Δανία στις 10 Οκτωβρίου 2013. Γρήγορα συνειδητοποίησε πως ήταν αδύνατο να κινείται τόσο γρήγορα και όρισε ελάχιστο διάστημα παραμονής σε κάθε χώρα τις τρεις ημέρες. Επέστρεψε στις 23 Μαΐου 2023, για να βρει τη σύζυγό του (τη Λε), τον πατέρα του, τις δύο αδελφές του, όπως και τους δημοσιογράφους και τους περίπου 150 ανθρώπους που τον περίμεναν.
Οσο για το μεγάλο δίδαγμα από τα ταξίδια του; «Είμαστε πολύ πιο όμοιοι από ό,τι θα πίστευε κανείς. Ωστόσο τείνουμε να επικεντρώνουμε υπερβολικά γρήγορα σε όσα μας χωρίζουν» λέει, προσθέτοντας ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καλοί.
