Η πίστη του Αλεξάντερ Λουκασένκο στον Βλαντίμιρ Πούτιν δεν είχε τεθεί ποτέ από αμφισβήτηση τα τελευταία χρόνια – ειδικά μετά τη βοήθεια που ο πρόεδρος της Ρωσίας του πρόσφερε το 2020 προκειμένου να καταστείλει την εξέγερση που εκδηλώθηκε σε βάρος του τον Αύγουστο του 2020. Είναι προφανές, επίσης, ότι η Λευκορωσία προσφέρει μια πολύτιμη βάση για τα στρατεύματα και τα οπλικά συστήματα της Ρωσίας – εσχάτως δε έχουν αρχίσει να μεταφέρονται στο έδαφός της και πυρηνικές κεφαλές – ενώ αποτέλεσε «ορμητήριο» και για την επίθεση κατά του Κιέβου στην πρώτη φάση του πολέμου.
Οι δραματικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών, όμως, με τη διαμεσολάβησή του η οποία (σύμφωνα, τουλάχιστον, με την επίσημη εκδοχή) απέτρεψε το εμφύλιο αιματοκύλισμα στη Ρωσία, έδωσαν την ευκαιρία στον Λουκασένκο να αποτινάξει από πάνω του, έστω και προσωρινά, τον χαρακτηρισμό της «μαριονέτας του Πούτιν». «Ο Πριγκόζιν του προσέφερε τώρα ένα νέο περιθώριο ελιγμών. Ο Λουκασένκο μπορεί τώρα να επιδιώξει μια μεσολάβηση και μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Κι αυτό, παρόλο που σύμφωνα με υπολογισμούς της οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Vesná, υπάρχουν στις φυλακές της Λευκορωσίας 1.496 πολιτικοί κρατούμενοι», γράφει η πρώην ανταποκρίτρια της ισπανικής «El Pais» στη Μόσχα, Πιλάρ Μπονέτ.
Το σίγουρο είναι ότι ο Λουκασένκο απολαμβάνει τη σπάνια δημοσιότητα που έχει πάρει το όνομά του και οι ενέργειές του διεθνώς και μάλιστα χωρίς να… στήνεται στον τοίχο. Αν και γνωρίζει ότι αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ. Εξάλλου, όπως ο ίδιος δήλωσε στις αρχές Ιουνίου, «το μόνο λάθος που έχουμε κάνει (Ρωσία και Λευκορωσία) είναι ότι δεν λύσαμε οριστικά το θέμα το 2014, όταν η Ουκρανία δεν διέθετε στρατό και ήταν απροετοίμαστη».
