Δε ζωντανεύουν οι νεκροί

Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα. Αυτό είναι το μήνυμα που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Και με αυτό το μήνυμα εμπεδωμένο, συνεδρίασε χθες η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, προκειμένου ο Αλέξης Τσίπρας να εξηγήσει τι πήγε στραβά και τι θα διορθώσει από δω και πέρα προκειμένου να αντιστραφεί το ρεύμα - αλλά, για την ακρίβεια, να μην κατρακυλήσει το κόμμα σε μονοψήφια ποσοστά.

Ηταν στραβό το κλήμα, αυτό πήγε στραβά. Σε αυτή την εφημερίδα, συνεχώς περιγραφόταν από πολλούς, πολλές φορές η λάθος στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, ως συνήθως, όταν γράφεται κάτι σωστό, οι ιθύνοντες του κόμματος περνάνε φάση αυταπάτης. Τα ίδια λέγαμε το 2014, όταν έρχονταν στα πράγματα. Αλλά τότε ο Τσίπρας ετοιμαζόταν με τη βοήθεια του Βαρουφάκη και του Καμμένου να συντρίψει τον νεοποτισμό (έτσι το 'λεγε), να στείλει στο σπίτι της τη μαντάμ Μέρκελ και να σκίσει τα μνημόνια. Ολα λάθος τα έκανε - και πριν από το δημοψήφισμα και μετά, το μόνο που έκαναν σωστό, και οδηγήθηκαν εκεί πρωτίστως από ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης, ήταν η περίφημη κωλοτούμπα.

Ετσι και την τελευταία τετραετία. Αντί να φτιάξει κόμμα αρχών, για τις οποίες επαίρεται η Αριστερά, και ιδίως η ανανεωτική Αριστερά της οποίας την πολιτική και την πραγματική περιουσία ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί (πρωτίστως, τα γραφεία της Κουμουνδούρου και την εφημερίδα «Αυγή», κι ας της έχουν αλλάξει τα φώτα), άνοιξε το μαγαζί σε διάφορους πολιτικούς και άλλους τυχοδιώκτες. Λίγη αντισυμβατικότητα, λίγη γκλαμουριά, λίγος εξωφυλαρούχας νεοκαραμανλισμός, πολύ ΠΑΣΟΚ… Ανεμομαζώματα. Μαζί με την Πόπη Τσαπανίδου, στην οποία ο Τσίπρας φόρτωσε το βάρος της εκπροσώπησης που δεν μπορούσε να αντέξει, πήρε στον λαιμό του και έναν ολόκληρο χώρο - την περίφημη «πληθυντική» Αριστερά, που ήταν φορτωμένη με μυθολογικά χαρακτηριστικά και στην πορεία απογυμνώθηκε και από τον μύθο της και από την επίκληση κάθε αξίας.

Το 1958, μερικά χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου, οι διώξεις των ηττημένων αλλά και η πολιτική ωριμότητα της ηγεσίας της έδωσε στην ΕΔΑ ποσοστό 24,4% χρίζοντάς την αξιωματική αντιπολίτευση. Χρειάστηκε η γιγάντωση ενός ακροδεξιού παρακράτους, τότε, και οι εκλογές «της βίας και νοθείας» του 1961 για να κοπούν τα φτερά της, η ανοδική της πορεία. Στον ΣΥΡΙΖΑ, που η θυματοποίηση είναι στην κουλτούρα του, αρέσκονταν, έως πρόσφατα, να παραλληλίζουν τους εαυτούς τους με την ΕΔΑ. Ωραίο παραμύθι, μόνο που ο δράκος είναι μαζί τους: παρακράτος έφτιαξε μόνο το σύστημα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και ήδη μετράει δύο καταδίκες υπουργών (Παππάς, Παπαγγελόπουλος) για το βαρύ παράπτωμα της παράβασης καθήκοντος. Για να τους αφαιρέσουν, μάλιστα, οποιαδήποτε δυνατότητα σύγκρισης, φρόντισαν οι πολίτες να τους αποδοκιμάσουν με είκοσι εκατοστά διαφορά. Οι παρουσιαζόμενοι ως επίγονοι της ΕΔΑ αποδείχτηκαν και πολιτικά και ιδεολογικά ελάχιστοι. Και ευλόγως συνετρίβησαν.

Για όλα αυτά φταίει ο Τσίπρας. Αλλά δεν φταίει μόνο ο Τσίπρας. Ακόμα κι αν ο αμοραλιστής πρόεδρος είχε το πάνω χέρι, έχοντας κάνει αρχηγικό το μαγαζί, υπήρχαν δυνάμεις της ανανεωτικής Αριστεράς που βολεύτηκαν με βουλευτιλίκια, γραμματείες, αξιώματα, προσκλήσεις, αμοιβές και εξουσιαστική γκλαμουριά. Οι δυνάμεις αυτές ανέχτηκαν τον λαϊκισμό, την πολιτική οκνηρία, τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, την εχθροπάθεια, τις στρατηγικές της απαξίας και της ήττας.

Κάπως έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε. Κι όπως τραγούδαγε κι ο Καζαντζίδης, «δε ζωντανεύουν οι νεκροί».

Οταν βυθίζεται το καράβι...

Δεν ήξερα ότι ο Λάκης Λαζόπουλος παραμένει ενεργός, ότι κάνει αυτό που θεωρεί σάτιρα σε ένα σάιτ. Με έκπληξη, λοιπόν, είδα χθες ένα μικρό απόσπασμα από σχόλιό του για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Με εντυπωσίασε ο χλευαστικός τόνος του επειδή «έσκασε κάτω σαν το καρπούζι» και ιδίως η χυδαία αναφορά στους είκοσι πόντους του Κυριάκου.
Δεν με εκπλήσσει η χυδαιότητα. Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι ο Λαζόπουλος πλέον απαξιώνει ό,τι έως πριν από λίγο καιρό εξύψωνε. Ηταν ένας στρατευμένος στις αντιμνημονιακές προοπτικές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και του λαϊκιστικού κύματος που παρέτεινε την περιπέτεια της χώρας, μετά την επιβεβαίωση της χρεοκοπίας της. Αλλά, κυρίως, ήταν ένας διαπρύσιος κήρυκας της δηλητηριώδους ιδεολογίας που παραλίγο να στείλει τη χώρα στα τάρταρα – του λαϊκιστικού αντιδημοκρατικού αντιευρωπαϊσμού. Δεν είναι τυχαίο ότι, σιγοντάροντας τον φίλο του τον Παύλο Χαϊκάλη (τέως υφυπουργό Εργασίας, νυν αστρολόγο), απεργάστηκαν το 2014 την αναπόδεικτη κατηγορία ότι έγινε απόπειρα εξαγοράς ψήφων των ΑΝΕΛ προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές που, λίγες βδομάδες μετά, έφεραν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Είναι νόμος της φύσης. Οταν βυθίζεται το καράβι, τα τρωκτικά αποχωρούν πρώτα.