Παρά τις οξύνσεις, τους βερμπαλισμούς, τον τοξικό λόγο και το φλερτ με τα άκρα και αυτή η εκλογική μάχη θα κριθεί στο πεδίο της μεσαίας τάξης. Η τελευταία σε όλη τη Μεταπολίτευση και βέβαια τα τελευταία χρόνια δεν αποτελεί απλώς τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας αλλά και την κρίσιμη μάζα εκείνων των ανθρώπων που καθορίζουν και τις ηγεμονίες. Ως τάξη όμως ή ως άθροισμα οικονομικών και υλικών κατηγοριών οι μεσαίοι έχουν και απαιτήσεις και ερωτήματα που θέτουν νοερά στις πολιτικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, θέλουν πειστικό σχέδιο, θεσμικό λόγο, απαντήσεις στα μεγάλα διακυβεύματα της ρευστής κατάστασης και μετριοπάθεια. Επίσης το μείζον μέρος των μεσαίων έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό και πίστη στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία και άρα οι χειραγωγήσεις των θεσμών ή των ΜΜΕ δεν χωρούν εδώ και γρήγορα εξοβελίζονται. Και μπορεί η κάθε πολιτική δύναμη να υπερθεματίζει αυτές τις προεκλογικές ημέρες σε διάφορα πεδία, είναι όμως κοινό γνώρισμα του δημοκρατικού τόξου η παράλληλη επιχείρηση προσεταιρισμού των μεσαίων αφού άτυπα μα ουσιαστικά όλα τα κομματικά επιτελεία διαβάζουν την εν λόγω τάξη ως εκείνη που θα κρίνει και την έκβαση της κάλπης.

Οι μεσαίοι είναι το πεδίο όπου συναρθρώνεται και δοκιμάζεται πέραν των άλλων και ο βαθμός ποιότητας της δημοκρατίας μέσω της κοινωνικής κινητικότητας και ευμάρειάς τους – όπως βέβαια και όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Καμία ακρότητα και καμία υπονόμευση της δημοκρατίας δεν συμβαδίζει με τη σταθερή προσήλωση στη μεσαία τάξη και τα διακυβεύματά της. Και όποιος υποτιμά τους μεσαίους το πληρώνει ακριβά.