Ο λύκος χαίρεται

Μου φαίνεται κάπως παράδοξο το παραγωγικό κομμάτι της χώρας να απεργεί κάθε δεύτερη μέρα και οι μόνες που έχουν ξεσκιστεί στη δουλειά να είναι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων. Μπορεί να είμαι βλάκας, μου είναι όμως αδιανόητο ότι το πρώτο πράγμα που θέλουμε να μάθουμε μέσα στις πρώτες μέρες της άφατης οδύνης είναι η δύναμη των κομμάτων και ποιος την έχει μεγαλύτερη, ενώ είναι γνωστό από παλιά ότι στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Ακόμη και τα γραφικά γκρουπούσκουλα, ακόμη κι αυτά τα ένθεν κακείθεν του πολιτικού διανύσματος, σπεύδουν μήπως και προλάβουν να μαζέψουν ό,τι εμμέσει το σύστημα. Κι έτσι, μέσα στο λειτουργικό ξεχαρβάλωμα αυτής της χώρας, έρχεται να προστεθεί και η επέλαση του πολιτικού σκότους. Υπερβάλλω. Αν προσέξουμε καλύτερα, θα δούμε ότι ο κύριος όγκος της δυσαρέσκειας βρίσκεται τράνζιτο στην κατηγορία των αναποφάσιστων κι ότι διυλίζοντας τα εκατοστά της δημοσκοπικής μονάδας μερικοί έχουν βρει τη χαρά τους. Δεν θέλω να πω μ’ αυτό ότι χάρηκε ο Βαρουφάκης που πλέον τον αναγνωρίζουν στον δρόμο ακόμα και οι «μπράβοι της νύχτας», τελικά όμως φαίνεται πως χάρηκε, αλλιώς γιατί το λέει και το ξαναλέει; Ακόμη κι έτσι όπως τα λέει να είναι, θα ήθελα πολύ να μάθω από πού κι ως πού φτάσανε και σε χειρονομίες, βάναυσες μεν, αλλά πάντως χειρονομίες.