Σε μονή γραμμή και κινούμενα σε αντίθετη κατεύθυνση συγκρούστηκαν τα δύο τρένα της τραγωδίας των Τεμπών, σκορπώντας τον θάνατο και βυθίζοντας δεκάδες οικογένειες αλλά και όλους μας στο πένθος. Τα αδιανόητα «ανθρώπινα λάθη» που τρομάζουν όσο περισσότερο αποκαλύπτονται, τα κατά συρροή εγκλήματα με πράξεις και παραλείψεις δεκαετιών στη διαχείριση των σιδηροδρόμων, οι χρόνιες παθογένειες μιας αποδιαρθρωμένης δημόσιας διοίκησης δεν αρκούν για να δώσουν απαντήσεις στα αμέτρητα «γιατί» αυτής της τραγωδίας. Η απώλεια τόσων ζωών και οι τραγικές συνθήκες του θανάτου είναι αδύνατο να χωρέσουν στη συλλογική οδύνη και να χρεωθούν στην «κακιά την (χ)ώρα». Γι’ αυτό, από εκείνο το βράδυ της Τρίτης, μαζί με το πένθος περισσεύουν ο φόβος, η εκμαθημένη αβοηθησία, αλλά και η οργή, παράλληλα με την απαίτηση για δικαιοσύνη, για να μη συγκαλυφθούν οι ευθύνες για τα λάθη, τις παραλείψεις και τα εγκλήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή