«Οι αδικίες χρόνων με είχαν πεισμώσει»!

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου ολοκληρώνεται στη Βουδαπέστη και θα μπορούσε για εξώφυλλο να έχει το λαμπερό χαμόγελο της Ευαγγελίας Πλατανιώτη. Ναι, της αθλήτριας της καλλιτεχνικής κολύμβησης που εξαργύρωσε τους κόπους χρόνων με δύο χάλκινα μετάλλια. Επίτευγμα θαυμαστό για την κοπελιά που σε περίπου έναν μήνα, τον Αύγουστο, συμπληρώνει τα 28 της χρόνια και είναι «όνομα» στον χώρο, δεδομένου ότι τιμά τα ελληνικά χρώματα με την εθνική ομάδα εδώ μια 15ετία.

Μια αθλήτρια που… χορεύει στο νερό και αναδύεται με τρόπο μαγικό.

Τι μαθαίνει κάποιος πρώτα στην καλλιτεχνική κολύμβηση; Κολύμπι ή χορό; Είναι προαπαιτούμενο ο χορός;  

«Κολυμπάω από πολύ μικρή. Τα πέντε χρόνια είναι μια πολύ καλή ηλικία για να αρχίσεις. Στα επτά μου άρχισα και μου άρεσε αυτό, η καλλιτεχνική, έβλεπα τις κοπέλες να χορεύουν στο νερό σε αγώνες που παρακολουθούσα στην τηλεόραση. Σκοπός είναι να τα μαθαίνουμε όλα, σιγά σιγά γίνεται αυτό. Ο χορός έρχεται μετά. Πρώτα το κολύμπι. Τον χορό τον μαθαίνεις σίγουρα», εξηγεί.

Η Πλατανιώτη έχει αγωνιστεί σε τρεις συνεχόμενες διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων. Ογδοη στο Λονδίνο και μετά έδωσε τη μάχη της στο Ρίο και το Τόκιο. Με συνέπεια. Σε όσες πισίνες «πέφτει» τα δίνει όλα. Συγκομιδή; Τώρα ήρθαν δύο χάλκινα στη Βουδαπέστη και έναν χρόνο νωρίτερα ήταν δεύτερη, πήρε ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό που διεξήχθη και αυτό στη Βουδαπέστη.

Μια από τις πρώτες αναρτήσεις σου ήταν πως «το μετάλλιο αυτό έχει τεράστια ιστορία». Αναφερόσουν στην πρόσφατη επιτυχία σου. Τι σήμαινε αυτό;  

«Η αλήθεια είναι πως εδώ και πολλά χρόνια έχανα μέσα από τα χέρια μου ένα μετάλλιο. Λες και γλιστρούσε. Με περνούσε η ιταλίδα αθλήτρια, η Τσερούτι. Αλλά εκτιμώ πως αυτό γινόταν για πολιτικούς λόγους. Μετρούν στο αγώνισμά μας. Οι δημόσιες σχέσεις και διάφορα άλλα. Επί χρόνια πρόεδρος στην καλλιτεχνική κολύμβηση ήταν η Ιταλίδα Τσίτσι. Τώρα, βέβαια, είναι μια γυναίκα από τον Καναδά. Ανεξάρτητα, συνεπώς, από τις εμφανίσεις μου ήμουν πίσω από την Ιταλίδα. Νομίζω ότι άξιζα, δικαιούμουν και νωρίτερα ένα μετάλλιο. Ηταν μια αδικία αυτό που γινόταν με εμένα. Πάλευα, πάλευα, ίσως δεν πίστευαν ότι τελικά θα τα κατάφερνα, έβγαλα όμως πίστη, είχα θέληση και όσα είχαν συμβεί με πείσμωσαν πολύ. Αυτή είναι η αλήθεια. Ηταν ένα όνειρο ζωής να πανηγυρίσω μετάλλιο, ήρθαν δύο  και ειλικρινά το λέω πως το χρώμα δεν έχει καμιά σημασία για μένα».

Η Ευαγγελία Πλατανιώτη επέστρεψε στην πατρίδα με δύο χάλκινα, ένα στο ελεύθερο σόλο και ένα στο τεχνικό σόλο. Τι άλλο θυμάται από τη Βουδαπέστη; «Δεν γινόταν να μην μου το δώσουν τώρα. Ημουν πολύ καλύτερη, μεγάλη η διαφορά. Και η Τσερούτι αμέσως μου έδωσε συγχαρητήρια, γνωριζόμαστε πολλά χρόνια».

Η όλη προετοιμασία πώς ήταν; Υποθέτω οι δυσκολίες πολλές μέχρι τον τελικό στόχο.

«Είχα όλη τη χρονιά ευμετάβλητη ψυχολογία. Είχα πει πως ήθελα να σταματήσω. Είχαμε νέα προπονήτρια, μου ζήτησε να σταματήσω για λίγο και να ξεκουραστώ. Να επιστρέψω μετά. Η προηγούμενη, η Ισπανίδα Αννα Ταρές είχε πει πως θα πάω πολύ καλά στους αγώνες. Τώρα έχουμε την Αναστασία Γκούτσεβα. Ημουν, πάντως, ψυχολογικά κουρασμένη και η προετοιμασία στο άθλημά μας δεν γίνεται πάντα με τις καλύτερες συνθήκες. Εχουμε βέβαια το ΟΑΚΑ, αλλά τον χειμώνα κάνει παγωνιά και το καλοκαίρι οι πολλές ώρες προπόνησης που απαιτούνται γίνονται σε συνθήκες καύσωνα. Ακραίες οι θερμοκρασίες, καταλαβαίνεις. Δεν είναι απλό».

Η Ευαγγελία αγωνίστηκε στη Βουδαπέστη με μουσική υπόκρουση το «Τhe show must go on» των Queen. «Είναι ένα δυναμικό κομμάτι, θεωρώ πως μου ταιριάζει, γι' αυτό το επιλέξαμε».

Ρωτάμε την εξαιρετική αθλήτρια αν το πρόγραμμα γίνεται με βάση το μουσικό κομμάτι ή το αντίθετο. Ξεκαθαρίζει πως πρώτα έρχεται η μουσική. «Αυτό συμβαίνει, με βάση αυτό προχωράμε. Το άλλο μου πρόγραμμα έγινε πάνω στη "Σειρήνα"».

Και έως πότε μπορεί μια αθλήτρια της καλλιτεχνικής να κοιτά κορυφές; Ποιο είναι το όριο;  

«Εως τα 30 -31, ίσως και τα 32 χρόνια μπορεί να ανεβαίνει. Εκτιμώ πως μπορώ να έχω στόχο το Παρίσι, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την άλλη είμαι στην εθνική ομάδα από το 2007 και δεν έχω κάποια επαγγελματική αποκατάσταση και ενώ αφιερώνω πολλές ώρες για προπονήσεις. Είναι κάτι που με προβληματίζει, σκέφτομαι την επόμενη ημέρα. Θα δούμε…», καταλήγει και το τόνος της φωνής της μοιάζει αινιγματικός. Αλλά στις πισίνες, η κλάση της Πλατανιώτη δεν είναι αίνιγμα αλλά «ανοιχτό βιβλίο»...