Στους κρυφούς χορούς που διοργάνωνε ο Μάο για να κάνει παρέα με τις παλλακίδες του, αναφέρεται σήμερα ο Λι Ζι Σούι, αποκαλύπτωντας ότι ο Μεγάλος Τιμονιέρης ενδιαφερόταν πολύ για τη σεξουαλική του μακροζωία.

«Την πρωτομαγιά του 1955 έκπληκτος έμαθα ότι ο Μάο έδινε ένα χορό. Οι χοροί είχαν απαγορευθεί μετά την επανάσταση ως εκφυλιστικές και μικροαστικές εκδηλώσεις και τα κέντρα χορού είχαν κλείσει. Αλλά πίσω από τα τείχη του Ζονγκνανχάι, στην πελώρια αίθουσα του Ανοιξιάτικου Λωτού, στα βορειοδυτικά του συγκροτήματος, ο Μάο οργάνωνε χορευτικά πάρτι μία φορά την εβδομάδα. Οταν γύρισε από τη βραδιά των βεγγαλικών, ο Μάο είχε σχεδιάσει να περάσει τη νύχτα χορεύοντας κι εγώ θα έπρεπε να είμαι κοντά του.

Μπήκα στην πελώρια αίθουσα μαζί με τον Μάο. Αμέσως, βρέθηκε περιστοιχισμένος από καμιά δεκαριά γοητευτικές κοπέλες της Ομάδας Πολιτιστικής Εργασίας της Κεντρικής Φρουράς, που φλερτάριζαν μαζί του και τον παρακαλούσαν να χορέψει. Μια ορχήστρα της Ομάδας Πολιτιστικής Εργασίας έπαιζε δυτική μουσική – φοξ ροτ, βαλς και τανκγό – και ο Μάο χόρεψε διαδοχικά με όλες τις κοπέλες. Μετά από κάθε χορό, η νεαρή ντάμα του καθόταν και φλυαρούσε μαζί του, αλλά μετά από λίγα λεπτά έπαιρνε κάποια άλλη τη θέση της.

Η Γιανγκ Κινγκ (σ.σ: η γνωστή αργότερα ως “Χήρα του Μάο”) δεν ήταν εκεί εκείνο το βράδυ. […] Θα περνούσαν μερικά χρόνια μέχρι να καταλάβω το σκοπό αυτών των χορευτικών εκδηλώσεων. […] Ο Μάο φοβόταν ότι πλησίαζε πια το τέλος της σεξουαλικής του δραστηριότητας. Είχε αρχίσει να γνωρίζει στιγμές σεξουαλικής αδυναμίας και συνδύαζε τη σεξουαλική επιθυμία με την υγεία. Θεωρούσε πως όσο ένιωθε την επιθυμία για σεξ ήταν υγιής. Οι προκάτοχοί μου του έκαναν συχνά ενέσεις με ορμόνες ελαφιού, ένα παραδοσιακό κινέζικο αφροδισιακό, αλλά οι στιγμές αδυναμίας συνεχίζονταν και αυτό τον ανησυχούσε. Ηταν αποφασισμένος να ζήσει, υγιής και σεξουαλικά δραστήριος, ως τα ογδόντα και ένα από τα καθήκοντά μου ήταν να τον βοηθήσω να το επιτύχει…».