Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ! Θα μπορούσε να ειπωθεί πως το άστρο του λάμπει ξανά, καθόσον κατέκτησε έναν τίτλο και οι οπαδοί του πανηγύρισαν δεόντως την επιτυχία. Το Κύπελλο έμοιαζε με ένα κερασάκι σε μια πράσινη τούρτα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι ποδοσφαιριστές του έκλεισαν με τον καλύτερο τρόπο μια σεζόν που είχε πολλές διακυμάνσεις, ωστόσο στο τέλος η γεύση είναι γλυκιά, ίσως και θριαμβευτική. Κατά τα λοιπά, δεν λες και απόλυτα γιορτινά τα όσα είδαμε το βράδυ του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ. Οι ειδικοί έκαναν λόγο για έναν τελικό «της νέας εποχής», λες και ζουν σε άλλη χώρα και περίμεναν ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά ακόμα και χωρίς έλεγχο.
Τελικά, αν μάλιστα κάποιος παρακολουθήσει και τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό, ο περίφημος τελικός της γιορτής και της μη τοξικότητας, που ανέμεναν κάποιοι, εξελίχθηκε σε έναν ακόμα «τελικό ντροπής» και μάλιστα με κόσμο.
Ο Παναθηναϊκός επανήλθε στην κατάκτηση του Κυπέλλου ύστερα από οκτώ χρόνια κατά σύμπτωση και πάλι απέναντι στον ΠΑΟΚ αλλά δυστυχώς αντί να ασχολούμαστε με τα κατορθώματα των πραγματικών πρωταγωνιστών, τον γύρο του κόσμου κάνουν οι εικόνες... φωτιά από το φλεγόμενο - σε κάποια σημεία των εξεδρών - ΟΑΚΑ.
Το επίτευγμα των Πρασίνων σαφώς και είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο του 2014, όπου είχαν μια ομάδα με αρκετούς σταρ απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα με στόχο να δρέψει τους καρπούς των προσπαθειών του.
Μπορεί ο Αϊτόρ (και λόγω του δικού του γκολ με πέναλτι που έκρινε το τρόπαιο) να ψηφίστηκε ως ο mvp του τελικού, αλλά ο πολυτιμότερος άνθρωπος όλης της χρονιάς για τους Πράσινους καθόταν δίπλα στον σκόρερ στη συνέντευξη Τύπου και δεν ήταν άλλος από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Η καλύτερη «μετοχή» του εφετινού Παναθηναϊκού που τον εκτόξευσε στο χρηματιστήριο του ελληνικού ποδοσφαίρου με την ομάδα να επιστρέφει αφενός στην κατάκτηση τροπαίων, αλλά και στην Ευρώπη (και μάλιστα στον 3ο προκριματικό γύρο του Κόνφερενς Λιγκ) που τόσο του έλειψε την τελευταία πενταετία.
Από την άλλη πλευρά ο ΠΑΟΚ κλείνει άδοξα (και χωρίς τίτλο) μια χρονιά στην οποία - λόγω και της επιστροφής του Ραζβάν Λουτσέσκου - είχε ξεκινήσει με μεγάλες φιλοδοξίες.
Πλέον δικαιολογίες δεν υπάρχουν και πρώτα ο προπονητής και στη συνέχεια η διοίκηση γνωρίζουν πολύ καλά πού χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα για να είναι πρωταγωνίστρια του χρόνου και όχι κομπάρσος. Καθώς καλή η ευρωπαϊκή πορεία (μέχρι τους «8» του νεοσύστατου Κόνφερενς) αλλά δεν χρυσώνει το χάπι για την παταγώδη αποτυχία στην Ελλάδα.
