Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Τι και αν έπαιξε μόλις 5.41 στον ημιτελικό με την Εφές; Τι και αν ο αποψινός (άχαρος) αγώνας για την 3η θέση απέναντι στην Μπαρτσελόνα θα αποτελέσει πιθανότατα τον τελευταίο του χορό στα φάιναλ φορ;
Ο Γιώργος Πρίντεζης έχει αφήσει για τα καλά το στίγμα του τόσο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, όσο και στον Ολυμπιακό, περνώντας στο πάνθεον των θρύλων της Ευρωλίγκας.
«Κάθε φάιναλ φορ είναι διαφορετικό. Οσες φορές κι αν έχεις πάει, το δημιουργικό άγχος παραμένει το ίδιο, για να καταφέρεις
τον στόχο σου. Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι για να το επιτύχεις.
Ο πρώτος έγινε το 2009, με πολύ μεγάλο προϋπολογισμό. Ο δεύτερος έγινε το 2012 και το 2013 με μια νεανική ομάδα. Ο τρίτος είναι αυτός που έχουμε τώρα, ένα μείγμα παλιών με νέους και άπειρους από τέτοια παιχνίδια αθλητές.
Είναι όλοι άξιοι συγχαρητηρίων για την προσπάθεια που κατέβαλαν», ήταν η τοποθέτησή του την παραμονή του ημιτελικού όπου δεν έκρυψε ότι κάθε φορά νιώθει αυτό το σκίρτημα λες και είναι πρωτάρης. Ακόμα και όταν - ως αρχηγός της ομάδας - ρωτήθηκε για το πόσο σημαντική είναι η δική του εμπειρία, πάλι έβαλε πάνω απ' όλους το σύνολο.
«Κάποιες φορές συνηθίζουμε να μιλάμε για τις παλιές συμμετοχές σε φάιναλ φορ. Οι παίκτες όμως ξέρουν πόσο σκληρά έχουν δουλέψει για να φέρουν την ομάδα εδώ. Είμαι τυχερός γιατί έχουμε κι άλλα παιδιά στην ομάδα που έχουν τη σχετική εμπειρία, οπότε μπορούμε να δώσουμε κάποιες συμβουλές στους υπόλοιπους. Είμαι σίγουρος όμως πως όλοι ξέρουν τον δρόμο και θα κάνουν το καλύτερο».
Ναι αυτός είναι ο Γιώργος Πρίντεζης ο άγιος Γεώργιος του Ολυμπιακού όπως του δόθηκε το παρατσούκλι τότε ανήμερα του Αγίου Γεωργίου που είχε «σκοτώσει» με τρίποντο στη λήξη τη σημερινή αντίπαλο του Ολυμπιακού, Μπαρτσελόνα με τους Ερυθρόλευκους να ολοκληρώνουν μια επική ανατροπή στον δρόμο προς το φάιναλ φορ του 2015 στη Μαδρίτη.
Ο Γιώργος Πρίντεζης έλαβε μέρος στα φάιναλ φορ του 2009, του 2012, του 2013, του 2015, του 2017 και τώρα του 2022, ενώ έχασε μόνο εκείνο του 2010 (όταν ο Ολυμπιακός έφτασε στον τελικό στο Παρίσι χάνοντας από την Μπαρτσελόνα), καθώς εκείνη τη σεζόν βρισκόταν στη Μάλαγα.
Μάλιστα από όλους τους παίκτες του φάιναλ φορ του Βελιγραδίου είναι ο παλαιότερος καθώς τον περνούν μόνο τρεις που πλέον είναι προπονητές!
Και εντάξει ο Εργκίν Αταμάν ήταν και τότε προπονητής όταν οδήγησε στη Θεσσαλονίκη το 2000 την Εφές στο πρώτο της φάιναλ φορ και πλέον διεκδικεί τον δεύτερο τίτλο της με τον ίδιο στον πάγκο.
Ομως ο τεχνικός της Ρεάλ, Πάμπλο Λάσο το 1995 όταν βρέθηκε για πρώτη φορά σε φάιναλ φορ το έκανε ως παίκτης (!) του Ομπράντοβιτς με τη Ρεάλ μάλιστα να παίρνει το τρόπαιο κόντρα στον Ολυμπιακό στη Σαραγόσα.
Ο δε Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ήταν παίκτης της Μπαρτσελόνα, όταν έκανε σεφτέ στα φάιναλ φορ το 2003 οδηγώντας τους Καταλανούς που έπαιζαν στο... σπίτι τους, στην πρώτη τους κούπα ξορκίζοντας τους «δαίμονες» των απανωτών χαμένων φάιναλ φορ και τελικών των Μπλαουγκράνα μεταξύ των οποίων και αυτοί του 1996 και 1997 κόντρα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο Παρίσι και στη Ρώμη αντίστοιχα.
«Θα έχουμε για πάντα την Κωνσταντινούπολη». Αυτή θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η ατάκα που τον αντιπροσωπεύει και θα την έλεγε ως άλλος Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ (στην ιστορική «Καζαμπλάνκα») όταν είχε πει στην Ινγκριντ Μπέργκμαν το περίφημο: «Θα έχουμε για πάντα το Παρίσι».
Διότι ο Γιώργος Πρίντεζης στην Πόλη το 2012 έγραψε ίσως την κορυφαία στιγμή της Ευρωλίγκας, ολοκληρώνοντας με το θρυλικό πεταχτάρι τη μεγαλύτερη ανατροπή (από -19) σε τελικό στην ιστορία της διοργάνωσης χαρίζοντας το Ευρωπαϊκό στον Ολυμπιακό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας μετά τη μαγική ασίστ του κολλητού του Βασίλη Σπανούλη.
Ο οποίος ήταν πλέον στις εξέδρες της «Σταρ Αρένα» του Βελιγραδίου και θα ήθελε να δει απόψε τον «αδελφό» του να σηκώνει το τρόπαιο όπως έκαναν μαζί το 2012 και 2013.
Ο πιτσιρικάς της Α' Λυκείου του 2000, όταν έτρεμε στην ιδέα μήπως δεχτεί ερώτηση, στην πρώτη του παρουσίαση με την ομάδα του Ολυμπιακού και δίπλα σε Ρίβερς, Φέμερλινγκ, Ράτζα, Μπουντούρη, Τόμιτς και σία.
Ηταν τότε που είχε ρωτήσει τον Νίκο Μπουντούρη τι να πει αν τον ρωτήσουν κάτι και είχε κάνει... σκονάκι κάποια λόγια αλλά δεν χρειάστηκε.
Πάντα άλλωστε ο Γιώργος Πρίντεζης απέφευγε τις μεγάλες κουβέντες και προτιμούσε να μιλήσει μέσα στο γήπεδο κάτι που έκανε διαχρονικά με επιτυχία.
Δεν αποκλείεται (το πιθανότερο είναι) εφόσον μάλιστα η χρονιά ολοκληρωθεί με μια κατάκτηση πρωταθλήματος, να αποχαιρετήσει μετά από δύο και πλέον δεκαετίες τον αγαπημένο του Ολυμπιακό και το μπάσκετ.
Οταν το κάνει δεν θέλει να πέσει με τα μούτρα (όπως ο Βασίλης Σπανούλης) και πάλι στο μπάσκετ αλλά να απέχει για λίγο και το όνειρό του είναι να δουλέψει με νέα παιδιά για τα οποία σαφέστατα θα αποτελεί την καλύτερη έμπνευση.
Ο Γιώργος Πρίντεζης δεν είναι απλά ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έβγαλε ποτέ το ελληνικό μπάσκετ, αλλά ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που βρέθηκαν ποτέ στα παρκέ.
