Τελικά αυτό το περίφημο «ισχυρό μήνυμα πολιτικής αλλαγής» που θα έστελνε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το είδαμε χθες πουθενά στον ορίζοντα. Κάπου χάθηκε. Είτε γιατί οι ψηφοφόροι του το κράτησαν για την πάρτη τους (να το στείλουν ενδεχομένως μια άλλη φορά) είτε γιατί ο αρχηγός, για πολλοστή φορά, τους (και μας) παραμύθιασε όλους. Ούτε μέγα πλήθος είδαμε να προσέρχεται στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ ούτε μέγα πάθος διακρίναμε πουθενά, στις αρκετές φωτογραφίες που μας έστειλαν (από όλη την Ελλάδα, δε - και δεν δέχομαι αμφισβήτηση, τις έχω στη διάθεση του οιουδήποτε). Τι είδαμε; Πολλούς ηλικιωμένους ψηφοφόρους, οι οποίοι πήγαν οι άνθρωποι να κάνουν το χατίρι του αρχηγού να εκλεγεί... «μονάρχης», αλλά, φευ, δεν τα κατάφεραν. Ο αριθμός τους ούτε κατά διάνοια προσέγγισε τους ψηφοφόρους που έσπευσαν να αναδείξουν τον Ανδρουλάκη αρχηγό του ΠΑΣΟΚ τον περασμένο Δεκέμβριο. Και ούτε καν, δε, τους 180.000 παθιασμένους πασόκους που την περασμένη Κυριακή απέδωσαν και πάλι στην παράταξη το όνομα και τα σύμβολά της.
Χίλια εκλογικά τμήματα σε όλη την Ελλάδα έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ, και δεν κατάφερε να προσελκύσει σε αυτά ούτε 200 άτομα στο καθένα, για να «πιάσει» έστω τις 200.000 ψηφοφόρους. Αν αυτό δεν είναι μια καθαρή ήττα της διαδικασίας, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους...
Κατ' εμέ η χθεσινή κάλπη περιείχε πολιτικό μήνυμα, πολλαπλά πολιτικό, και συνάμα απολύτως σοβαρό: είναι πολύ νωπή ακόμη η καταστροφική διακυβέρνηση του «Λεγάμενου» στη συλλογική μνήμη. Και θα χρειαστεί πολύς καιρός για να παραγραφεί. ΄Η έστω να ξεχαστεί. Επίσης, ό,τι και να λέει, όπως και να το υποστηρίζει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, μία είναι η αλήθεια: είναι ο γηραιότερος όλων πολιτικός αρχηγός. Αυτά τα 15 χρόνια που ηγείται του ΣΥΡΙΖΑ τα έχει πει όλα. Ο-λα!
Δεν έχει πλέον τίποτε να προσθέσει...
Επεσε πάνω στον πήχη
Και επειδή εξ όσων έχω αντιληφθεί ως βαθύς μελετητής των κειμένων που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο «πήχης» είναι μια αγαπημένη έκφραση που χρησιμοποιείται συχνά ως μέτρο σύγκρισης στο κόμμα, θα αναφέρω ότι ο αρχηγός που τον τοποθετεί κατά το δοκούν πότε ψηλά για να περνάει άνετα από κάτω, και πότε τον χαμηλώνει και πηδάει εξίσου άνετος και ωραίος από πάνω, αυτή τη φορά έπεσε με φόρα πάνω στον πήχη. Φταίει. Δεν πρόσεξε. Ακουσε τον Θανάση του, τον επονομαζόμενο και «μαρούλια», που προειδοποιούσε περί του σοβαρού κινδύνου να καθίσουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι πάνω στον πήχη. Αντί να αντιληφθεί πως είναι ίδιον των γερόντων προϊόντος του χρόνου να τους εγκαταλείπουν οι όποιες αναστολές και να εκθέτουν τα απωθημένα τους σε κοινή θέα. Και ως εκ τούτου δεν πρέπει να τους δίνει σημασία.
Γιατί ο γέρων χωρίς αναστολές είναι επικίνδυνο πράγμα. Πολύ περισσότερο όταν τον συμβουλεύεσαι κιόλας...
Φαντασία
Ανεξάρτητα πάντως από το πόσους θα εμφανίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά ότι προσήλθαν στις χθεσινές κάλπες για να ψηφίσουν τον αρχηγό ως... «μονάρχη», και να στείλουν και το «ξεκάθαρο μήνυμα πολιτικής αλλαγής» που λέγαμε και προηγουμένως, οφείλω να ομολογήσω ότι ο άνθρωπος προσπάθησε πολύ. Οχι μόνο με περιοδείες, αλλά ακόμα και την τελευταία στιγμή. Το Σάββατο, ας πούμε, ο «Λεγάμενος» δεξιώθηκε τους συναδέλφους μου σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας και είχε μαζί τους μια «ελεύθερη συζήτηση», πράγμα που δεν το βρίσκω καθόλου κακό. Αντιθέτως.
Ωστόσο εκεί, εξ όσων πληροφορήθηκα, έδειξε μια ιδιαίτερη επιμονή να δημιουργήσει συνθήκες διπλής ανάγνωσης για το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, ειδικά σε ό,τι αφορά τον αριθμό των ψηφοφόρων που θα προσέρχονταν στις κάλπες. Οι δε παρατρεχάμενοι που τον περιστοίχιζαν, εξηγούσαν στους δημοσιογράφους ότι η δική τους εκλογική διαδικασία είχε εκ των πραγμάτων μια δυσκολία σε σχέση με εκείνη του ΠΑΣΟΚ. Διότι, έλεγαν, αυτοί δεν απευθύνθηκαν γενικά και αόριστα σε όλους τους πολίτες, αλλά σε όλους όσοι επιθυμούν να υπάρξει πολιτική αλλαγή στον τόπο και παράλληλα είναι διατεθειμένοι να γίνουν μέλη του κόμματός τους.
Το οποίον σε πιο εύληπτα ελληνικά σημαίνει ότι αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν στο ΠΑΣΟΚ την περασμένη Κυριακή δεν ήθελαν, βρε αδερφέ, να γίνουν μέλη του κόμματος. Για πλάκα πήγαν, διότι δεν είχαν και τίποτε καλύτερο να κάνουν. Και έλεγαν μεταξύ τους «δεν πάμε, ρε, να στηθούμε κάνα δυο ώρες σε καμιά ουρά, να ψηφίσουμε για το όνομα του ΠΑΣΟΚ;»!
Απίθανοι συριζαίοι...
Ψάχνει για κορόιδα
Και επειδή την είδα τη συνέντευξη του «Λεγάμενου» στο «πρωινό» του Σαββάτου στον ΑΝΤ1 (εδώ το ερώτημα είναι πόσο μαζοχιστής πρέπει να είναι κάποιος για να κάνει κάτι τέτοιο), και άκουσα και την αγωνία του για την ανάγκη να απαλλαγεί ο τόπος από τη Δεξιά και να αποκτήσει «προοδευτική διακυβέρνηση», τη λύση την ξέρει αλλά δεν τη λέει. Για την ακρίβεια, κάνει ότι δεν την ξέρει, ότι του διαφεύγει, ότι δεν του περνάει από το μυαλό.
Θα τον βοηθήσω, γιατί, με ξέρετε, είμαι καλός άνθρωπος και πάντα έτοιμος να παράσχω βοήθεια είτε μου ζητείται είτε όχι. Μία είναι (η λύση): αφού, όπως υποστηρίζει, τον απασχολεί τόσο σοβαρά το μέλλον της χώρας (έχει χάσει τον ύπνο του, υποθέτω βασίμως) και αφού, όπως δηλώνει, θέλει να σταματήσει τον υποτιθέμενο κατήφορο που την έχει ρίξει ο Κυριάκος, ας βγει και να δηλώσει ότι αναλαμβάνει αυτός πρωτοβουλία. Οτι δηλώνει διατεθειμένος να κάνει εκείνος το πρώτο βήμα. Οτι θυσιάζεται για το κοινό καλό. Μια απλή δήλωση είναι, του τύπου: Δεν διεκδικώ να γίνω πρωθυπουργός, σε μια προοδευτική διακυβέρνηση. Αποσύρω κάθε υποψηφιότητα και θέτω το συμφέρον της χώρας πάνω από το δικό μου προσωπικό όφελος.
Λέξη όμως δεν λέει πάνω σε αυτό. Κουβέντα. Σαν να μην υπάρχει ως θέμα. Γιατί; Διότι αυτό που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι να ξαναγίνει πρωθυπουργός. Τρία χρόνια τώρα, μακριά από την εξουσία, με αυτό το όνειρο κοιμάται και ξυπνάει. Κι επειδή είναι και πονηρός (το ξέρουμε πια...), ψάχνει για κορόιδα προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Αμ δε...
Τζάμπα ο κόπος...
Ο φόβος και οι προβοκάτσιες
Εν τω μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ το πάει από το καλό στο... καλύτερο σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Και αν συνεχίσει έτσι, το έργο θα γίνει ακόμα πιο ωραίο. Ειδικά αν συνεχιστούν οι προβοκάτσιες σε βάρος του Κινήματος και του προέδρου Νίκου (Ανδρουλάκη), οι οποίες έχουν ως αποκλειστικό στόχο να φρενάρουν την επάνοδό του στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Οτι το φοβούνται το Κίνημα το ξέρουμε. Οτι τρέμουν την επανάκαμψή του, κι αυτό το καταλαβαίνουμε. Επίσης γνωρίζουμε και πόσο άσοι είναι στο να στήνουν παγίδες και προβοκάτσιες κάθε είδους (μπέρδεψε, λέει, ο Μουζέλης τον Ανδρουλάκη τον πρεσβευτή που επισκέφθηκε την Κουμουνδούρου προς συνάντηση του «Λεγάμενου» με τον Ανδρουλάκη τον πρόεδρο του Κινήματος - τι λες τώρα). Καμία απορία. Μοιάζουν τόσο άλλωστε...
«Σαν δυο σταγόνες, νερό», που λέει κι ο Μαζωνάκης...
Επανέρχομαι, και καταλήγω στο συμπέρασμα πως κατά συνέπεια ό,τι κάνουν οι συριζαίοι είναι τόσο φανερό, ως προς τη στόχευσή του, που δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, μόνο ένα: ας συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση, και θα το δουν το έργο, σε 3D!
Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
