Καλλιτέχνης του δρόμου

Απόγευμα στον πιο πολυσύχναστο πεζόδρομο της Πάτρας. Γλυκύτατη άνοιξη, χαρά Θεού. Σμάρια όλων των ηλικιών βολτάρουν, παρέες κάθονται στα τραπεζάκια, μαμάδες και μπαρμπάδες, κυρίως όμως έφηβοι και φοιτητές. Λίγη παρατηρητικότητα αν έχεις, μαντεύεις ποιοι θα ερωτευτούν, ποιοι θα χωρίσουν, τίνων το μάτι αστράφτει – ποιοι θα κυνηγήσουν τα όνειρά τους – και ποιοι θα βολευτούν σε μία ανετούτσικη ρουτίνα, αποφεύγοντας όσο γίνεται τους κραδασμούς. Μπλέκονται στον αέρα οι μουσικές από τις καφετέριες, τα γέλια και οι φωνές. Κάπου, από το βάθος, έρχεται στα αφτιά σου ένα τραγούδι της Εντίθ Πιαφ – «non, je ne regrette rien», «όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα» – και κολλητά «besame mucho», «φίλα με πολύ»…