Η συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή για το νομοσχέδιο της υπουργού Παιδείας ήταν στον αντίποδα του στερεοτύπου που θέλει τις κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις αυτού του επιπέδου να εξελίσσονται σε προσωπικούς διαπληκτισμούς, σε οιονεί ρητορικούς αγώνες πυγμαχίας. Ηταν μια πράγματι ενδιαφέρουσα συζήτηση, διότι τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης παρουσίασαν ο καθένας τους το πολιτικό όραμά του για την παιδεία χωρίς περιττούς διαξιφισμούς. Από τη μια, ακούσαμε τον Μητσοτάκη που θέλει να ενισχύσει το στοιχείο της ποιότητας στην παρεχόμενη από το κράτος παιδεία, ώστε να αποκατασταθεί ως θεσμός αξιοκρατικής κοινωνικής ανέλιξης. Από την άλλη, τον Τσίπρα ο οποίος δίνει προτεραιότητα στην ποσότητα και την ονομάζει, λυρικότατα, «αυταξία της γνώσης»: πτυχία σε όλους, επειδή η ισότητα υπάρχει κάτω στο έδαφος. Περιττεύει να πω τι επιλέγω εγώ (το καταλαβαίνετε), αλλά εκτιμώ ιδιαιτέρως ότι άκουσα επιτέλους μια αντιπαράθεση απόψεων, ιδεών, συστημάτων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ