Εγκαιρα, χρήσιμα και οικονομικά

Σε μια έκθεσή του τον περασμένο Οκτώβριο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τόνιζε ότι οι δημόσιες επενδύσεις σε περιόδους μεγάλης αβεβαιότητας, όπως ακριβώς είναι η τρέχουσα υγειονομική κρίση και η συνεπακόλουθη οικονομική, μπορούν να έχουν ισχυρότατο αντίκτυπο στην αύξηση του ΑΕΠ και στην απασχόληση. Εκτιμούσε πως μια αύξηση των δημοσίων επενδύσεων κατά 1% του ΑΕΠ σε ανεπτυγμένες και στις ισχυρές αναδυόμενες οικονομίες μπορεί να δημιουργήσει άμεσα 7.000.000 θέσεις εργασίας και τελικά από 20 έως 33 εκατ. θέσεις εργασίας όταν συνεκτιμηθεί ο έμμεσος μακροοικονομικός ευεργετικός αντίκτυπος. Αρα οι 180 χιλιάδες θέσεις εργασίας που είπε χθες ο Πρωθυπουργός ως αποτέλεσμα των δράσεων του Ταμείου Ανάκαμψης, μπορεί να πολλαπλασιαστούν αν το χειριστούμε έξυπνα. Οχι μόνο προς τις δράσεις που ανακοινώθηκαν χθες, οι οποίες σε γενικές γραμμές κινούνται σε θετική κατεύθυνση, αλλά και ως προς την εφαρμογή. Το ΔΝΤ στην ίδια έκθεση το έλεγε ξεκάθαρα. Για να επιτευχθεί ο στόχος, πρέπει πρώτα να πληρωθεί μια σειρά προϋποθέσεων. Χρειάζεται, έλεγε, επισταμένη διαχείριση των επενδύσεων καθώς σε εποχές αυξημένων δημοσίων επενδύσεων είναι συνήθη προβλήματα, πρώτον οι καθυστερήσεις, δεύτερον οι υπερβάσεις του προϋπολογισμού των έργων αλλά και τρίτον τα απογοητευτικά αποτελέσματα κάποιων έργων. Οπως σημείωνε, όταν σε μια χώρα έχουν αυξηθεί και επιταχυνθεί οι δημόσιες επενδύσεις, το κόστος ενός μεμονωμένου έργου μπορεί να αυξηθεί ακόμη και κατά 10%.Σαν να περιέγραφε την ελληνική κακοδαιμονία των ελληνικών δημοσίων έργων. Ειδικά όταν πέφτουν πολλά μαζί. Οπως έγινε για παράδειγμα την περίοδο της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Η αίσθηση που έμεινε στους πολίτες από εκείνη την περίοδο ήταν ότι τα έργα του 2004 πληρώθηκαν πανάκριβα, είχαν μικρή αποτελεσματικότητα (πολλά άχρηστα αθλητικά στάδια) και έγιναν με μεγάλη καθυστέρηση. Τα περισσότερα παραδόθηκαν «στο παρά ένα» των Αγώνων και κατά κανόνα ήταν αυτά που πληρώθηκαν και ακριβότερα.