Είναι μια μάχη αλλά πάμε με προσδοκίες. Είναι μια διαπραγμάτευση αλλά ευελπιστούμε στο καλύτερο. Και γίνεται σε μια κομβική στιγμή όπου οι γεωπολιτικές ισορροπίες ανασυντίθενται. Για τη Σύνοδο Κορυφής ο λόγος και τα προσεκτικά βήματα που οφείλει να ακολουθήσει η χώρα μας. Συν τοις άλλοις και πάνω σε μια ιστορική επέτειο για την παλιγγενεσία μας. Ως τώρα έχουμε πάει καλά. Μετράμε συμμάχους και μη. Ενδεικτική η επικοινωνία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας με τον Εμανουέλ Μακρόν, η έκθεση Μπορέλ αλλά και η στάση μιας σειράς χωρών που διαμορφώνουν ζωτικό χώρο για να εξασφαλίσουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για εμάς. Οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας αλλά και Ελλάδας – Τουρκίας συνδέονται πια οργανικά. Ο ένοικος στον Λευκό Οίκο έχει πια αλλάξει. Ολο και περισσότεροι βλέπουν την Ελλάδα ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή μετά και τον θετικό χειρισμό της στο Προσφυγικό και τη μάχη του Εβρου αλλά και λόγω του γεγονότος πως στάθηκε ψύχραιμη στις προκλήσεις της Αγκυρας χωρίς να υποχωρεί από τις κόκκινες γραμμές της.

Στη Σύνοδο η Ελλάδα πάει ως εγγυητής του Διεθνούς Δικαίου. Η Ευρώπη πάει ενιαία για καλά αποτελέσματα με την Τουρκία, για παράδειγμα στο Προσφυγικό. Η χώρα μας ως μέλος της ΕΕ θα ευνοηθεί από μια τέτοια έκβαση έχοντας και στο πίσω μέρος του μυαλού της μια σειρά δικών της προτεραιοτήτων. Ας πούμε δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως με την Τουρκία έχουμε προβλήματα μα είμαστε και σε κύκλο διερευνητικών διαβουλεύσεων. Αρα με απευθείας διαύλους μαζί της όπως έδειξε η προηγούμενη εβδομάδα. Στη Σύνοδο Κορυφής προχωράμε με συγκρατημένη αισιοδοξία.