Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Τα εθνικά συμφέρονται των χωρών και τα συμφέροντα των κυβερνώντων ταυτίζονται. Οι ηγέτες εκφράζουν τα συμφέροντα των χωρών τους και σε αυτήν τη βάση γίνονται όλες οι διεθνείς διαβουλεύσεις. Αλλά αυτά ισχύουν για τα δημοκρατικά καθεστώτα, όπου οι κρατικοί θεσμοί εγγυώνται την τήρηση των κανόνων.
Οι αυταρχικοί ηγέτες λόγω των συνθηκών ανασφάλειας που βιώνουν αποκλίνουν από αυτήν την ταύτιση. Ο Τ. Ερντογάν (Τ.Ε.), π.χ., από τη μία, είναι σχεδόν αναγκασμένος με μείνει στην εξουσία επειδή η απώλειά της επιφέρει κινδύνους σε αυτόν και στο στενό του περιβάλλον, και από την άλλη, δεν υπάρχουν πλέον οι ανεξάρτητοι θεσμοί που θα διασφάλιζαν την κανονική λειτουργία του κράτους. Μπορεί δηλαδή να προάγει το προσωπικό συμφέρον ως το πρωταρχικό, βέβαια κάτω από κάποιο «μανδύα» εθνικού λόγου.
Είναι πολλά τα αρνητικά μηνύματα που λαμβάνει ο Τ.Ε. τους τελευταίους μήνες. Προχθές μια δημοσκόπηση ήταν ό,τι το χειρότερο. Οι ερωτηθέντες ποιον θα ψήφιζαν αν έπρεπε να επιλέξουν για πρόεδρο Δημοκρατίας μεταξύ των Τ.Ε. και του Εκρέμ Ιμάμογλού ή του Τ.Ε. και του Μανσούρ Γιαβάς (δήμαρχοι Κωνσταντινούπολης και Αγκυρας αντίστοιχα) απάντησαν ότι θα επέλεγαν τους αντιπάλους του Τ.Ε. με ποσοστά που δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας: 37,2 - 42,1 και 36,9 - 42,7 αντίστοιχα. Δηλαδή υπάρχει μια διαφορά πέντε μονάδων.
Πώς θα κινηθεί ο Τ.Ε. σε αυτές τις συνθήκες για να εξασφαλίσει τη συνέχεια της εξουσίας του; Πριν να αποπειραθεί ως έσχατη λύση την ακραία βία και νοθεία, θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει ακολουθώντας τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, δηλαδή να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Οι παρατυπίες και οι αντιδημοκρατικές πιέσεις κατά των αντιπάλων του θα δικαιολογηθούν με νομιμοφανείς πρωτοβουλίες και αυτό ήδη το κάνει και σήμερα έχοντας υπό έλεγχο τη Δικαιοσύνη.
Βλέπουμε τι κάνει για να κερδίσει την υποστήριξη των ψηφοφόρων: επίδειξη δύναμης κατά πάντων, πολεμικές εξορμήσεις και μεγαλεπήβολα οράματα. Αλλά σε αυτό το σημείο ο Τ.Ε. έχει επιλογές. Οταν βλέπει ότι υπάρχουν αντιδράσεις που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Σήμερα χρειάζεται επειγόντως θεαματικές νίκες, έστω και αν αυτές είναι υποτιθέμενες νίκες.
Στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύουν τα ίδια. Ο Τ.Ε. θα προσπαθήσει να κερδίσει ψήφους στο εσωτερικό της χώρας του! Το βασικό του μέλημα, τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση, δεν θα είναι μια λύση των προβλημάτων, επειδή ένα τέτοιο αποτέλεσμα προϋποθέτει συμβιβασμούς οι οποίοι δεν φέρνουν ψήφους, ειδικά μετά από τις μαξιμαλιστικές διακηρύξεις.
Ο Τ.Ε. μάλλον θα κρατήσει τον δρόμο του διαλόγου για να μη συγκρουστεί με τη Δύση, τουλάχιστον σε αυτήν τη συγκυρία, αλλά θα συνεχίσει την επίδειξη ισχύος που πάντα τον ευνοεί εκλογικά. Αν το θεωρήσει αναγκαίο και με λίγα ρίσκα, θα μπορούσε και να επαυξήσει την επίδειξη.
Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να αντιπροτείνει μια φαινομενική και χωρίς για την ίδια κανένα κόστος δήθεν υποχώρηση που θα ευνοούσε τον Τ.Ε. στο εσωτερικό της χώρας του με αντάλλαγμα να μειωθεί η ένταση στο Αιγαίο και γενικότερα. Ενα τέτοιο ανέξοδο δώρο στον Τ.Ε. θα ήταν μια θετική εξέλιξη, θα έδινε μια ανάσα στην οικονομία της Ελλάδας και πρωτίστως στον τουρισμό ελαττώνοντας την ένταση. Η εναλλακτική πορεία είναι η υπάρχουσα.
