Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Το αγόρι του διπλανού τραπεζιού
Η Φλαβέιν Καρβάλιο είναι σερβιτόρα σε εστιατόριο στο Ορλάντο της Φλόριντα. Μια γυναίκα που, όπως είπε, αγαπάει τη δουλειά της, νοιάζεται για τους πελάτες, είναι ευχαριστημένη όταν ευχαριστιούνται κι αυτοί το φαγητό που τους σερβίρει. Το ίδιο έκανε κι εκείνη την ημέρα όταν πρόσεξε πως ένα αγόρι που βρισκόταν στο μαγαζί με την οικογένειά του, δεν είχε αγγίξει το πιάτο του. Οι γονείς του μάλιστα το είχαν πάρει από μπροστά του. Θεώρησε ότι κάποιο λάθος είχε κάνει η ίδια στην παραγγελία και έσπευσε να ρωτήσει αν ήταν όλα εντάξει. Ο πατέρας τής είπε ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, απλώς ο γιος του προτιμούσε να φάει στο σπίτι.
Η Φλαβέιν παραξενεύτηκε. Μητέρα και η ίδια, ήξερε ότι τα μικρά παιδιά απολαμβάνουν το φαγητό στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Σαν από ένστικτο, παρακολουθούσε διακριτικά το παιδί και διαπίστωσε ότι στον λαιμό του υπήρχαν γρατσουνιές και μώλωπες. Υποψιάστηκε τα χειρότερα και δεν έχασε χρόνο. Εγραψε σε ένα χαρτί «Χρειάζεσαι βοήθεια;» και το έδειξε στο παιδί έτσι ώστε να μην αντιληφθούν αυτήν την κίνησή της οι γονείς του. Το αγόρι ένευσε καταφατικά και η Φλαβέιν έσπευσε να καλέσει την αστυνομία που έφτασε στο εστιατόριο σε λίγα λεπτά. Λίγες ερωτήσεις ήταν αρκετές για να συλληφθούν πάραυτα οι γονείς. Τα υπόλοιπα τα αποκάλυψε ο ίδιος ο 11χρονος.
Επρόκειτο για μια ιστορία παιδικής κακοποίησης από αυτές που όλοι ακούμε και όλοι πιστεύουμε ότι συμβαίνουν κάπου πολύ μακριά από εμάς. Ο πατριός άφηνε νηστικό το παιδί, το έδενε με χειροπέδες, το κρεμούσε ανάποδα - δεν χρειάζονται εδώ περισσότερες λεπτομέρειες της φρίκης. Η μητέρα όχι μόνο τα γνώριζε αλλά και τα συγκάλυπτε. Οι γονείς πήγαν στη φυλακή, για τον μικρό και την 4χρονη αδελφή του φροντίζει πλέον η πρόνοια.
Τι έκανε η Φλαβέιν; Το πιο απλό αλλά και το πιο ουσιαστικό. Δεν έστρεψε αλλού το βλέμμα της, δεν προσπέρασε την υποψία της, δεν εγκλωβίστηκε στην ασφάλεια τού «πού πας να μπλέξεις τώρα, πού να τρέχεις». Αλλωστε δεν έτρεξε. Πίσω από τον πάγκο της πήγε για να τηλεφωνήσει στην αστυνομία. Μια μικρή κίνηση για τη Φλαβέιν, ένα μεγάλο παράδειγμα για τους διαδικτυακούς μεταπράτες της περίφημης ενσυναίσθησης. Που δεν έχει απολύτως καμία αξία όταν περιορίζεται σε πύρινο καταγγελτικό ή συμπαραστατικό λόγο που, στο βάθος του, κρύβει τον ναρκισσισμό του απωθημένου ταγού. Αξία αποκτά μόνο όταν γίνεται πράξη. Εστω και τόση δα.
Τα αγόρια της διπλανής μάνας
Η Φλαβέιν, παρά τη δημοσιότητα που πήρε στις ΗΠΑ η πράξη της, δεν είπε και πολλά πολλά. Συνέχισε τη δουλειά της με τη συνείδηση του ανθρώπου που έκανε το αυτονόητο. Πολλά είπε η μητέρα των δύο ανήλικων που ξυλοκόπησαν με την απίστευτη αγριάδα που κατέγραψαν οι κάμερες τον σταθμάρχη του Μετρό. Πολλά και διάφορα, απόλυτα συμβατά με αυτό που λέμε πρότυπο ελληνίδας μάνας. Ενα πρότυπο όμως που έχει διαμορφωθεί σε άλλες εποχές. Τότε που οι ελληνίδες μανάδες, από το ξημέρωμα μέχρι τα χαράματα, δούλευαν στα χωράφια, στα εργοστάσια, καθάριζαν σκάλες, στερούσαν από τον εαυτό τους τα πάντα (και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα) για να σπουδάσει το παιδί τους ώστε να γίνει χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία. Και όταν το παιδί τους έκανε κουτσουκέλες του έριχναν ξανάστροφες κι ας ήταν μαντράχαλος ή κοτζάμ γυναίκα.
Σήμερα οι ελληνίδες μανάδες μεγαλώνουν την generation Z. Παιδιά που άρχισαν να συνειδητοποιούν τον κόσμο γύρω τους στα μπάχαλα του Δεκεμβρίου του 2008 και υποδέχθηκαν, λίγο - πολύ, την εφηβεία τους στις πλατείες των Αγαναχτισμένων, έζησαν ίσως μια οικογενειακή, οικονομική καταστροφή. Κανακεύουν, με τύψεις διότι τα βλαστάρια τους το πιθανότερο είναι ότι θα ζήσουν χειρότερα από τις ίδιες, ριζοσπαστικοποιημένους μικρούς αυτοκράτορες που θεωρούν τη βία μαγκιά. Δεν φταίνε, στην πραγματικότητα, ούτε οι μανάδες ούτε τα παιδιά αλλά μόνο οι συγκλίνουσες της Ιστορίας.
