Ηταν άνοιξη του 2010. Η Ελλάδα είναι εκτός αγορών, η πολιτική ηγεσία της χώρας σε τεντωμένο σκοινί και ζαλισμένη από την ασφυξία υπογράφει όρους διάσωσης με τους ευρωπαίους ομολόγους της. Η χώρα ξεκινάει τη μεγάλη περιπέτεια για την πιο «γκρίζα» περίοδο στην ιστορία της. Ηταν τότε που η Ευρώπη παραδίδει τα κλειδιά της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με σκοπό να διαχειριστεί μία πρωτόγνωρη κρίση για τα κράτη-μέλη του ευρώ. Στις πύλες του υπουργείου Οικονομικών, στις μαραθώνιες τότε συσκέψεις του έκτου ορόφου στην οδό Νίκης, μαγειρεύονταν οι συνταγές, δηλαδή οι εισηγήσεις των τεχνοκρατών. Από τις πρώτες ημέρες η φήμη του ψηλόλιγνου Δανού της τρόικας ξεπέρασε το ύψος του. Το όνομα αυτού Πολ Τόμσεν. Στα ελληνικά «τεφτέρια» έμεινε το παρατσούκλι: «Mr Blue Eyes» (ο κύριος με τα μπλε μάτια). Βέβαια, από σπόντα άφησε αποτύπωμα αυτός ο χαρακτηρισμός. Το πραγματικό – που αρμόζει στο στυλ του – είναι ο «σκληρός» το ΔΝΤ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ