Ηταν όντως κάτι το εντυπωσιακό. Που έστειλε πολλαπλά μηνύματα. Η οικογένεια του Ολυμπιακού γιόρτασε τον 45ο τίτλο πρωταθλήματος και το όλο σκηνικό είχε τόλμη, αύρα πολιτισμού, όραμα και υπερηφάνεια για το κατόρθωμα.
Αλλά αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το δεύτερο έχει να κάνει με την καταλυτική κυριαρχία του Ολυμπιακού στον αγωνιστικό χώρο. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι αδύναμη. Ωστόσο, απέναντι στον Ολυμπιακό που διψούσε για νίκη ακόμη και όταν όλα είχαν κριθεί, έδειχνε ένα επίπεδο κάτω. Η βαθμολογική διαφορά λέει τα πάντα. Τα γκολ στην επίθεση και τα γκολ στην άμυνα. Ο τωρινός Ολυμπιακός είναι ένα σύνολο που χαίρεσαι να το βλέπεις, αναδεικνύει συνεχώς πρωταγωνιστές και έχει παντού παίκτες με θαυμαστά προσόντα και ικανότητα να κάνουν τη διαφορά στην καλή τους ημέρα. Η ΑΕΚ τι ακριβώς έδειξε στο Γ. Καραϊσκάκης το βράδυ της Κυριακής; Μάλλον ελάχιστα και σίγουρα όχι τόσα ώστε να μπορεί να πει ότι διεκδικεί κάτι καλό.
Δεν χωρά αμφιβολία πως η διαφορά των δύο αντιπάλων, των μονομάχων και του τελικού είναι πολύ μεγάλη. Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι η αναμέτρηση για τον δεύτερο σε σημασία θεσμό του εγχώριου ποδοσφαίρου θα είναι κάτι το διαφορετικό. Ο Ολυμπιακός ζητεί το νταμπλ. Εχει τα φόντα να το πετύχει. Η ΑΕΚ θέλει να πείσει πως δεν είναι εύκολη λεία για κανέναν αντίπαλο, όσο φορμαρισμένος κι αν παρουσιάζεται αυτός. Το ματς προδιαγράφεται συναρπαστικό. Αρκεί να γίνει. Για να κλείσει ευχάριστα με μια αληθινή γιορτή η χρονιά. Ετσι πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο. Οχι όπως το φαντάζεται η ΕΠΟ που με τις απίστευτες αποφάσεις της επιδιώκει να το τσαλακώσει για πολλοστή φορά.
