«Οι αίθουσες σύνταξης σε αναταραχή, τα αφεντικά στα εξοχικά τους»: είναι ο τίτλος ρεπορτάζ που δημοσίευσαν προ ημερών οι «New York Times», η εφημερίδα που έχει εντυπωσιάσει (τουλάχιστον) δις το τελευταίο διάστημα, μία με εκείνο το ιστορικό πρωτοσέλιδο της 24ης Μαΐου, φόρο τιμής στα χιλιάδες ανώνυμα θύματα του κορωνοϊού, και μία ακόμη ξεπερνώντας, τον ίδιο μήνα, τους έξι εκατομμύρια συνδρομητές παγκοσμίως. Η κρίση του κορωνοϊού, σημείωνε ο συντάκτης Μπεν Σμιθ, ανάγκασε την Αμερική να κοιτάξει ευθέως τις βαθιές ανισότητές της και οι ανισότητες της βιομηχανίας των μίντια δεν διαφέρουν: από τη μία, οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, αρχικά της πανδημίας, κατόπιν και του κύματος διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από έναν λευκό αστυνομικό, θέτοντας συχνά σε κίνδυνο τη ζωή και την ακεραιότητά τους. Και από την άλλη, οι μεγιστάνες ή απλώς τα μεγάλα ονόματα των μίντια που έσπευσαν να εγκαταλείψουν από την αρχή του lockdown τη Νέα Υόρκη για τα Χάμπτονς ή τη Χάντσον Βάλεϊ – εκεί βρίσκεται και ο εκδότης των «NYT», o Αρθρουρ Γκρεγκ Σουλτσμπέργκερ.
«Ηταν άραγε οι ηγέτες των μίντια στη σωστή θέση προκειμένου να καλύψουν τη φρίκη των πρώτων ημερών της επιδημίας, από τη στιγμή που δεν τους κρατούσαν ξύπνιους οι σειρήνες;», αναρωτήθηκε ο Μπεν Σμιθ. «Και μήπως μεγαλοποίησαν τις βίαιες παρυφές των διαδηλώσεων, τη στιγμή που ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία ειρηνικές;». Απ’ όλες τις αίθουσες σύνταξης που βρίσκονται, εν μέσω πολλαπλών κρίσεων, σε αναταραχή στις ΗΠΑ, το newsroom των ίδιων των «NYT» είναι πραγματικό case study. Ενας «εμφύλιος πόλεμος» έχει ξεσπάσει – κατά δήλωση στο Τwitter ενός αρθρογράφου τους, του Μπάρι Γουάις – ανάμεσα στους νεότερους, περισσότερο ακτιβιστές και αδιάλλακτους δημοσιογράφους της εφημερίδας και τους μεγαλύτερους, πιο μετριοπαθείς και φιλελεύθερους συναδέλφους τους με αφορμή την παραίτηση του Τζέιμς Μπένετ, του υπευθύνου για τα άρθρα γνώμης αρχισυντάκτη, και πριν από αυτή – με άμεση αιτιολογική σύνδεση – τη δημοσίευση άρθρου ενός Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή που ζητούσε, α λα Τραμπ, την ανάπτυξη στρατού σε πόλεις όπου οι διαδηλώσεις είχαν γίνει βίαιες.
