Ενα από τα πράγματα που με κάνουν να ανησυχώ είναι η δυσκολία στην ανάγνωση ως μορφή ψυχαγωγίας. Από το 2010 και μετά έχω γίνει φανατικός αναγνώστης μυθιστορημάτων, η ετήσια λίστα μου κυμαίνεται ανάμεσα στα 50-60. Ανήκω σε αυτούς που έχουν στην τσάντα τους πάντα ένα βιβλίο, ενώ έχουν υπάρξει περιπτώσεις που διάβαζα επικινδύνως, περπατώντας στους δρόμους. Ομως από τη στιγμή που ξέσπασε αυτή η κρίση, δεν μπορώ να διαβάσω με την ίδια λαχτάρα. Από πέντε βιβλία τον μήνα, στο μετά βίας ένα και ενώ έχω περάσει τον μήνα; Δεν φταίνε τα βιβλία, καλά είναι. Φταίει η δυσκολία μου να συγκεντρωθώ. Και αυτό που με ανησυχεί είναι μήπως το μυαλό μου παραμείνει «αλλού» ακόμη και όταν επανέλθουμε στους φυσιολογικούς ρυθμούς.