Η στιγμή εκείνη που πας να βγεις απο τον ύπνο, το πρωί, και νομίζεις ότι όλα ήταν ένα κακό όνειρο. Οτι δεν απειλούνται και δεν καταρρέουν ζωές και οικονομίες, όλα όσα γνώριζες ως κανονικότητα. Οτι δεν χρειαζεται να συμπληρώνεις δηλώσεις ή να στέλνεις SMS για να πας μια βόλτα στον ήλιο που επιτέλους βγήκε, να πάρεις λίγο αέρα. Οτι ο παππούς που βλέπεις στο μπαλκόνι του πρώτου να χαιρετά με βουρκωμένα μάτια τα εγγόνια από κάτω είναι απλώς ευσυγκίνητος, να, τώρα θα βγει να τα αγκαλιάσει. Και του μπαμπά σου που κλείνει τα 78, φυσικά, θα του κάνετε μεγάλο πάρτι αυτή την εβδομάδα. Μεταξύ άρνησης και αποδοχής, έτσι κυλάει η μέρα. Ολα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά.