Επιστολών το ανάγνωσμα…

Η επιστολή του υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών M. Πομπέο προς τον έλληνα Πρωθυπουργό με την ευκαιρία της ανανέωσης της αμυντικής συμφωνίας είναι οπωσδήποτε χρήσιμη και καλώς εστάλη. Αλλά δεν συνιστά ούτε αμερικανική δέσμευση για κάτι συγκεκριμένο, ούτε βεβαίως εγγυήσεις για την Ελλάδα σε περίπτωση που δεχθεί ένοπλη επίθεση. Και επιπλέον δεν έχει καμιά σχεδόν σχέση με την επιστολή που ο (τότε) υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κίσινγκερ απέστειλε προς τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Δ. Μπίτσιο στις 10 Απριλίου 1976 (με την ευκαιρία και πάλι της αναθεώρησης των αμυντικών συμφωνιών Ελλάδας – ΗΠΑ). Η σύγκριση μάλιστα των δύο επιστολών πιστοποιεί το πόσο δραματικά άλλαξε η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών προς το χειρότερο σε ό,τι αφορά αυτή τη συγκεκριμένη πτυχή μεταξύ 1976 και σήμερα. Η επιστολή Πομπέο λέγει ουσιαστικά δύο γενικόλογα πράγματα: (α) ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την ευημερία, ασφάλεια (security) και δημοκρατία στην Ελλάδα. Σημειωτέον ότι αυτό περίπου λένε σε κάθε χώρα με την οποία έχουν φιλικές σχέσεις και αντιμετωπίζει προβλήματα και (β) «καλεί όλες (τις χώρες) που έχουν συμφέροντα (interests) στην Ανατολική Μεσόγειο να αναζητήσουν λύσεις με ειρηνικά μέσα σύμφωνα με το άρθρο 33 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και να αποφύγουν οποιαδήποτε δράση ή δήλωση που θα μπορούσε να είναι προκλητική».  Τίποτα περισσότερο. Ολες οι χώρες της Μεσογείου «τσουβαλιάζονται» στην ίδια ομάδα αφού όλες έχουν «συμφέροντα» στην περιοχή. Δεν γίνεται καμιά διάκριση ανάμεσα σ’ αυτές όμως που έχουν πέρα από συμφέροντα και αξιώσεις (claims) που μπορεί να είναι παράνομες. Και βεβαίως η επιστολή δεν λέγει τίποτα για το Αιγαίο και τίποτα για τον ρόλο των ΗΠΑ να αποτρέψουν στρατιωτική δράση από χώρα εναντίον άλλης στην προσπάθεια να προωθήσει «συμφέροντα» ή «αξιώσεις».