Η σημερινή εισαγγελική πρόταση αποτελεί πρόκληση όχι μόνο για τα θύματα και τις οικογένειές τους, αλλά και για ολόκληρη τη δημοκρατική κοινωνία. Αθωώνει ενόχους, κρίνει ότι η ΧΑ δεν αποτελεί εγκληματική οργάνωση, ότι ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα «κινήθηκε μεμονωμένα», ότι οι παραλίγο δολοφόνοι του αιγύπτιου ψαρά δεν είχαν ανθρωποκτόνο σκοπό, αν και τον χτυπούσαν ομαδικά με λοστούς στο πρόσωπο ανυπεράσπιστο και κοιμισμένο, ότι τα ομαδικά χτυπήματα στα κεφάλια των μελών του ΠΑΜΕ με κοντάρια με ελασμάτινες προεξοχές είναι απλά πλημμελήματα, μερικά μάλιστα παραγεγραμμένα. Η σημερινή πρόταση υπερβαίνει ακόμα και την υπερασπιστική γραμμή της Χρυσής Αυγής και έρχεται να συμπληρώσει ένα ελλιπές κατηγορητήριο που δεν της απέδωσε ούτε τρομοκρατική οργάνωση, ούτε ηθικές αυτουργίες, όπως έπρεπε και όπως κατά κόρον πράττει απέναντι σε κατηγορούμενους «του άλλου πολιτικού άκρου». Είναι εντελώς αναντίστοιχη με το αποδεικτικό υλικό που αναδείχθηκε πέντε χρόνια σχεδόν στη δίκη, παραβλέποντας το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο μέρος του. Ανατρέχει επιλεκτικά και χωρίς πληρότητα σε μαρτυρίες και επιχειρήματα και επιβεβαιώνει την καχυποψία όσων αρνούνται να πιστέψουν ότι το βαθύ κράτος επιθυμεί να δώσει τέρμα στη διαχρονική ποινική ασυλία της φασιστικής, ρατσιστικής και ναζιστικής εγκληματικής βίας. Ο κίνδυνος να ξαναβγούν τα τάγματα εφόδου στους δρόμους ηθικά δικαιωμένα σημαίνει αυτονόητα και άμεσο συναγερμό για όλη τη δημοκρατική κοινωνία για να μην θρηνήσουμε και άλλα θύματα. Η ευθύνη της νομικής αντιμετώπισης του κινδύνου αυτού περιέρχεται πλέον ολοκληρωτικά στο δικαστήριο και στην κοινωνία. Η δίκη δεν τελείωσε, η πολιτική αγωγή είναι παρούσα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ