«Ενα ποτάμι λόγου στο σώμα του αναγνώστη»

Τον Ιούλιο του 1855 ο Ραλφ Γουόλντο Εμερσον έβλεπε «το ξεκίνημα μιας μεγάλης σταδιοδρομίας» και η αμερικανική ποίηση κέρδιζε μία από τις ιδρυτικές στιγμές της χάρη στα 800 αντίτυπα των «Φύλλων χλόης». Αυτό το όνομα είχε δώσει στην ποιητική του συλλογή – των μόλις 12 ποιημάτων – ο Γουόλτ Γουίτμαν. Κι όμως, το όνομά του δεν φαίνεται πουθενά στο ιστορικό πλέον πράσινο εξώφυλλο (των 200 από τα 800 αντίτυπα). Εμφανίζεται στους στίχους του ποιήματος που αργότερα θα ονομαστεί το «Τραγούδι του εαυτού μου»: μια έκρηξη συγγραφικής συνείδησης, αντίστοιχη με την πρώτη φράση του «Μόμπι Ντικ» («Λέγε με Ισμαήλ»): «Γουόλτ Γουίτμαν, ένας κόσμος, γιος του Μανχάταν».