Πραγματικά, ποια αρετή – βαρύτητα ή ελαφρότητα – ανταποκρίνεται καλύτερα στην ανθρώπινη μοίρα; Και πού σταματάει το σοβαρό για να παραχωρήσει τη θέση του στο επιπόλαιο, και αντιστρόφως; Ερώτημα καίριο και κεντρικό της ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας, της ανθρώπινης ζωής εν γένει. Μέσα στο εμβληματικό έργο του Μίλαν Κούντερα η σοβαρότητα και η αφέλεια εναλλάσσονται στο πλαίσιο μιας τέχνης του παραδόξου. Ζωή και θάνατος αποδίδονται ως μια ονειρική θλίψη και σκληρή μαύρη φάρσα ταυτόχρονα. Αλλά αφήνοντας κατά μέρος τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, πόσο παρωδία μπορεί να καταναλώνει η πολιτική ζωή;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ