Τον Οκτώβριο του 1974 προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες «Η δίκη των δικαστών», σε σενάριο και σκηνοθεσία του αείμνηστου Πάνου Γλυκοφρύδη. Η ταινία αναφερόταν στην άρνηση (και τις παρεπόμενες συνέπειες) των δικαστών Αναστάσιου Πολυζωίδη και Γεώργιου Τερτσέτη να βάλουν τις υπογραφές τους το 1834 κάτω από τη θανατική καταδίκη των Κολοκοτρώνη – Πλαπούτα (μια εκτενή αναφορά στη δίκη και στο κλίμα της εποχής – πολύ διαφορετικό από εκείνο που διαμορφώθηκε τις επόμενες δεκαετίες – μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο της Ελισσάβετ Τσακανίκα «Αγωνιστές του 1821 μετά την Επανάσταση», που παρουσιάσαμε εδώ πρόσφατα). Η ταινία του Γλυκοφρύδη εστίαζε κυρίως στο πρόσωπο του Πολυζωίδη, που τον ερμήνευε ο Νίκος Κούρκουλος. Ολοι όσοι είχαν ανέβει στην έδρα σ’ εκείνη τη δίκη διακρίνονταν για την εμπάθειά τους προς το πρόσωπο του Κολοκοτρώνη, αλλά ειδικά ο Πολυζωίδης ήταν… υπεράνω πάσης υποψίας: φανατικός αντικαποδιστριακός (κυνηγημένος από τον κυβερνήτη, με απηνείς διώξεις εναντίον του) έπαιρνε σβάρνα με τη βιτριολική του πένα και τους Κολοκοτρωναίους που, πιστοί στον Καποδίστρια, είχαν αποπειραθεί μέχρι και να τον δολοφονήσουν. Ως εκ τούτου, ο Πολυζωίδης ήταν και ο τελευταίος που θα υποψιάζονταν οι βαυαροί αντιβασιλείς του ανήλικου ακόμη Οθωνα ότι θα απειθαρχήσει στις ειλημμένες τους αποφάσεις. Να όμως που τους τη φύλαγε έκπληξη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή