Το πανεπιστήμιο αποτελεί τη μήτρα της έρευνας: στους χώρους του δραστηριοποιούνται και παράγουν έργο οι ερευνητικές μας ομάδες και σε αυτό εκπαιδεύονται οι αυριανοί επιστήμονες που θα στελεχώσουν τις ομάδες αυτές. Υπό αυτό το πρίσμα, οποιαδήποτε συζήτηση για προαγωγή της έρευνας ως μοχλού βιώσιμης ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να έχει ως εφαλτήριο τη βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Στην ελληνική πραγματικότητα είναι αλήθεια ότι παρά τις αξιόλογες προσπάθειες θεμελιωδών μεταρρυθμίσεων που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια, το πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ευνοϊκό ή ιδανικό για την παραγωγή έρευνας. Το αποτέλεσμα είναι πολλές από τις προσπάθειες του πλούσιου και ικανού επιστημονικού δυναμικού της χώρας να αποτυγχάνουν, να μην οδηγούν στην παραγωγή της δέουσας προστιθέμενης αξίας για το πανεπιστήμιο ή τη χώρα και σε κάθε περίπτωση να υλοποιούνται χάρη στο φιλότιμο των επιστημονικών μονάδων που υπηρετούν τις ερευνητικές ιδέες καταβάλλοντας περίσσεια χρόνου και κόπου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ