Από μικρή μου άρεσε να τριγυρνώ στη γειτονιά του πατρικού της μητέρας μου στην Ανω Πόλη. Επαιρνα τις μυρωδιές από τα λευκά τριαντάφυλλα της γιαγιάς μου και από τη μούχλα των μισογκρεμισμένων σπιτιών της Ολυμπιάδος. Ολα χάθηκαν όμως μέσα στην αντιπαροχή και ο κόσμος μου έγινε ένα στενό μπαλκόνι στην Αγ. Δημητρίου. Ζούσα όμως τις στιγμές της μέσα από την καθημερινότητα και τις βόλτες κάθε απόγευμα με τον πατέρα μου στο Καπάνι. Η αγάπη μου για την τέχνη δημιουργήθηκε μέσα από τις κυριακάτικες περιηγήσεις μου αρχικά στο Αρχαιολογικό Μουσείο και μετά στις γκαλερί της πόλης. Μου άρεσε πάντα η πόλη μου, και πάντα ήθελα να γυρίσω πίσω όπου κι αν πήγαινα. Να δώσω αυτό που είδα, να μοιραστώ τα καινούργια, να μιλήσω γι΄αυτά. Πολλές φορές αντικρίζω έναν τοίχο, σκοντάφτω, πέφτω κάποιες φορές. Τίποτα όμως δεν είναι πιο δυνατό να με σταματήσει, καθώς η ίδια η πόλη είναι αυτή που πάντα με γεμίζει δύναμη.