Διαμαρτυρία σε μία δικτατορία

Το Χονγκ Κονγκ δεν είναι το Πεκίνο. Η 1η Ιουλίου 2019 δεν είναι η 4η Ιουνίου 1989. Το 1989 η βία προήλθε αποκλειστικά από τη μεριά της κυβέρνησης – οι εβδομάδες διαμαρτυριών που είχαν προηγηθεί ήταν ειρηνικές. Το ίδιο ίσχυε και για το Χονγκ Κονγκ, μέχρι που μερικοί νεαροί διαδηλωτές εισέβαλαν στο Κοινοβούλιο. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν λόγω νομοσχεδίου που εγκρίνει την έκδοση υπόπτων στην ηπειρωτική Κίνα. Το νομοσχέδιο ακυρώθηκε, αλλά οι διαδηλωτές παρακινούνται πλέον από τον θυμό τους για τους ασφυκτικούς περιορισμούς που επιβάλλει το Κινεζικό ΚΚ. Το 1989, οι διαδηλωτές της Πλατείας Τιενανμέν ζητούσαν την καταπολέμηση της διαφθοράς και περισσότερες πολιτικές ελευθερίες – ελευθερίες που ήδη απολάμβαναν οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ ακόμα και την αποικιοκρατική εποχή. Η κινεζική κυβέρνηση είχε υποσχεθεί πως αυτές οι ελευθερίες θα προστατευθούν, έπειτα από την επιστροφή της βρετανικής αποικίας στην Κίνα το 1997. Τώρα αυτή η υπόσχεση τίθεται υπό αμφισβήτηση.